Δεκαετίες ολόκληρες, κοντά τέσσερις, όλα αυτά τα θέματα της συναλλαγής - από την ενέργεια έως τα Δημόσια Έργα και από τα τραπεζικά δάνεια έως τις κραταιές συμβάσεις και προμήθειες- έμεναν στο κενό, σκεπάζονταν, τελείωναν με μικροποινές σε μικροενόχους. Υπάρχει μια πλούσια γκάμα συγκαλύψεων σε παρόμοιες περιπτώσεις, κυρίως από τις αρχές της δεκαετία του 1980 έως σήμερα.
Με εξοργιστικές αθωώσεις, ακόμα κι όταν η ανάκριση έκανε καλή δουλειά (όπως στο σκάνδαλο των 42 κομπιναδόρων του χρηματιστηρίου), με εξοργιστικές μεταστροφές ουσιωδών μαρτύρων (όπως εκείνοι της υπόθεσης-απάτης του Γ. Κοσκωτά, με πρώτους εκδότες και παράγοντες των ΜΜΕ της εποχής), με σκεπασμένες καταθέσεις από πολλά κέντρα, όπως οι δωροδοκίες της SIEMENS, τα μαύρα κομματικά ταμεία, κάποιες χρυσοφόρες αποκρατικοποιήσεις.
Τώρα, για πρώτη φορά, ο Νικ. Ζήγρας εξάδελφος και ταμίας του Άκη Τσοχατζόπουλου και ο Αντώνιος Καντάς, υπηρεσιακός του συνεργάτης έσπασαν ην πολύχρονη τακτική σιωπής, την ομερτά τέτοιων καταθέσεων δωροδοκιών. Και ο ένας και ο άλλος με τις έρευνες για τις πολεμικές συμβάσεις, προμήθειες και δωροδοκίες, παρουσιάζονται ως θετικοί ήρωες, όχι απλώς ως κάποιοι μετανοήσαντες αλλά ως εξυγιαντές των συγκεκριμένων κύκλων διαφθοράς, αληθινά μετανοημένοι. Γι αυτό τους «δίνουν» όλους ο Ζήγρας, αρκετούς και κρίσιμους στόχους ο Κάντας.
Άνοιξαν δρόμους αποκάλυψης. Είναι πραγματικά θλιβερή η διαπλοκή τους σε τόσο δυσώδεις υποθέσεις, ιδιαίτερα του Αντ. Κάντα της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ αλλά φερόμενου ως στυγνού εκβιαστή -μιζαδόρου. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω καθυστερημένα, έστω από υπό την πίεση της Δικαιοσύνης ή της συνείδησής του συνιστούν πια «ιδεότυπο» αυτά τα δύο ονόματα, Ζήγρας-Κάντας, ότι υπάρχει ο λυτρωτικός δρόμος της μετάνοιας και της αποκάλυψης της αλήθειας, για άλλοτε συνοδοιπόρους-συνμιζαδόρους. Το μεγάλο ηθικό δίδαγμα από το 2013 σε παρακαταθήκη και συνέχεια το 2014.
