Κάθε χρόνο όλο και κάποιοι από τους αναρχικούς και θεωρητικούς της βίας θέλουν «να το ματώσουν». Δεν ομιλούμε για τους καταστροφείς μαρμάρων, εκτοξευτές μολότοφ, πυρομανείς και καθ' έξιν κλέπτες και λωποδύτες βιτρινών και καταστημάτων. Λέμε για τους συνήθεις. Πάει ο καιρός, τα πρώτα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, όπου κάθε βία κατά της κρατικής εξουσίας δεν δικαιολογούνταν απλώς, αλλά εξαγιαζόταν.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου βρίσκει τον φοιτητικό συνδικαλισμό άταφο νεκρό. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τον ενταφιάσει για να μη σήπεται στα μάτια μας. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα φαινόμενα στον χώρο του Πολυτεχνείου, ευρύτερα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μετά την ανύπαρκτη, ανυπόληπτη ΕΦΕΕ, πεθαίνει και ο συνδικαλισμός των πρυτάνεων.
Με πολλές εξαιρέσεις, αλλά εξίσου θλιβερές περιπτώσεις προοδευτικών πρυτάνεων τύπου Μυλόπουλου στη Θεσσαλονίκη και Πελεγρίνη στην Αθήνα στοιχισμένων στη μεγάλη σειρά των πρυτανικών αρχών σε Κρήτη, Θεσσαλονίκη, Πάντειο, Οικονομικό, Γεωπονικό.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος συνδικαλισμός που πεθαίνει στις ημέρες μας. Στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Διπλός. Ο συνδικαλισμός των δημάρχων, που είχε παλαιότερα μοχλό και προστάτη το ΠΑΣΟΚ. Ασύδοτος, φαύλος, διεφθαρμένος, χωρίς αρχές και ντροπή. Ασφαλώς και υπήρχαν περιπτώσεις τέτοιας διαφθοράς (απόδειξη η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα) από τον χώρο της Κεντροδεξιάς.
Ήταν όμως ελάχιστα. Ασφαλώς υπήρξαν βίαιες και ρουσφετολογικές συμπεριφορές από δημάρχους της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Υπήρχε όμως αυτοσυγκράτηση ως προς τα οικονομικά σκάνδαλα. Στη βία όμως, λεκτική και πραγματική ήταν μανούλες. Σε συντονισμό με κάποιους άλλους θνησιγενείς συνδικαλισμούς – από τα Εργατικά Κέντρα και τα Συνδικάτα μεγάλων ΔΕΚΟ.
Τώρα ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που είχε διακριθεί για βιαιότητες και εκβιασμούς της κοινωνίας στον χώρο των απορριμμάτων επιδίδεται σε επιθανάτιους ρόγχους. Τέτοιοι είναι οι τραμπούκικες συμπεριφορές του προέδρου των εργαζομένων στον Δήμο Τρικάλων (να χαίρονται τον κύριο με το απύλωτο στόμα όσοι τον εξέλεξαν) και συνδικαλιστών της τοπικής ΠΟΕ – ΟΤΑ στη Θεσσαλονίκη. Εκατό εναντίον ενός οι λεβέντες.
Φταίει η Γερμανία γιατί απολύονται στην Ελλάδα διορισμένοι από το παράθυρο απλοί (και συχνά υπεράριθμοι) διοικητικοί υπάλληλοι... Κρίμα για την απόλυση, κρίμα για τον φαύλο διορισμό.
Ο Μιχάλης Δημητρίου είναι δημοσιογράφος, ηγετικό στέλεχος μεγάλων εφημερίδων. Έχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής της ΕΤ1, Γενικός Διευθυντής του Antenna Satellite και μέλος του ΕΣΡ.
