Το «Εργαστήριο Διλημμάτων» του εικαστικού και σκηνοθέτη αποτελείται από έναν μεγάλο σκοτεινό λαβύρινθο δύο επιπέδων και μια σειρά από οθόνες οι οποίες θα παρουσιάζουν αποσπάσματα ενός χαμένου ντοκιμαντέρ που βρέθηκε τυχαία πριν από έναν χρόνο στο Μπουένος Αϊρες στο Μουσείο Κινηματογράφου της Αργεντινής.
Συνοδεύεται επίσης και από σκηνές μιας ταινίας, η οποία ξαναγυρίζεται σήμερα και πρωταγωνιστούν οι Σαρλότ Ράμπλινγκ, Γιώργος Κοτανίδης, Κόρα Καρβούνη, Πολύδωρος Βογιατζής, Ρένα Κυπριώτη, Γιάννης Καλοφωλιάς. Στις οθόνες της εγκατάστασης θα δούμε ακόμη τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο. Επιμελητής του έργου είναι ο Ορέστης Ανδρεαδάκης και φορέας υλοποίησης το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Το «Εργαστήριο Διλημμάτων» είναι μια αφηγηματική εγκατάσταση, βασισμένη στην τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες», η οποία επιχειρεί -με αφορμή το δίλημμα που η τραγωδία θέτει για επιλογή μεταξύ της σωτηρίας του Ξένου και της διατήρησης της όποιας ασφάλειας του Εγχώριου- να εκθέσει την αγωνία, την απορία και τη σύγχυση ατόμων και κοινωνικών ομάδων όταν καλούνται να διαχειριστούν παρόμοια διλήμματα. Ενσωματώνει επίσης και τις έννοιες της αναπαράστασης και της αναπαραγωγής της αλήθειας και του ψέματος.
Στο έργο «Εργαστήριο Διλημμάτων» θα παρουσιαστούν τα διλήμματα της τραγωδίας μέσα από αποσπάσματα ενός ανολοκλήρωτου ντοκιμαντέρ που βρέθηκε τυχαία (found footage) και το οποίο κατέγραφε ένα άγνωστο επιστημονικό πείραμα.
Το πείραμα αυτό γέννησε στην επιστημονική ομάδα που το σχεδίασε διλήμματα που θυμίζουν τα διλήμματα των ηρώων της τραγωδίας. Ωστόσο το πείραμα, για άγνωστους λόγους, δεν ολοκληρώθηκε και έτσι τα αποσπάσματα του άγνωστου ντοκιμαντέρ αποκαλύπτουν σήμερα για πρώτη φορά τις λεπτομέρειές του, τις ελπίδες του Ελληνα καθηγητή που το εμπνεύστηκε και τις διαφωνίες με τους συνεργάτες του.
Αν οι «Ικέτιδες» δεν ήταν άνθρωποι αλλά ένας μικρός απειροελάχιστος οργανισμός του Σύμπαντος που κινδύνευε με αφανισμό και ο λαός του Αργους ήταν μια επιστημονική κοινότητα που έπρεπε να επιτρέψει ή όχι την τοποθέτηση αυτού του οργανισμού σε ένα υπάρχον ασφαλές εργαστηριακό περιβάλλον, πώς θα απαντούσε η επιστήμη στο ερώτημα που θέτει η τραγωδία;
Αν η σωτηρία κάποιου που κινδυνεύει, μπορεί να σημαίνει την αλλοίωση και την αλλαγή της ζωής μας όπως την ξέρουμε, θα τολμήσουμε να τον σώσουμε;
Ποιο είναι λοιπόν το ίχνος που αφήνει στο σώμα της Ιστορίας ένα έργο τέχνης το οποίο διασκευάζεται, μεταφράζεται και εντέλει μεταλλάσσεται στο διηνεκές; Με ποιον τρόπο γίνεται η πρόσληψή του όταν αυτό έχει πια εξαφανιστεί; Είναι δηλαδή απαραίτητη η φυσική του παρουσία για την ισχυροποίηση και τη διάχυση των νοημάτων του;
Αυτή η εξαφάνιση λοιπόν ενός έργου τέχνης και ενός εργαστηριακού επιστημονικού πειράματος (τα οποία βεβαίως εδράζονται πάνω σε ένα κλασικό έργο) κινητοποιεί την εγκατάσταση «Εργαστήριο Διλημμάτων». Με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα του έργου του Αισχύλου απεκδύονται των πρόσκαιρων και επιφανειακών πολιτικών και νομικών τους νοημάτων και αποκαλύπτουν τον φιλοσοφικό και θεολογικό τους πυρήνα.
