Η ιστορική μνήμη, με όλα όσα σημαίνει ο όρος έχει σταθεί με προσοχή σε ανάλογες, συγκρίσιμες περιπτώσεις. Θα ανέφερα για τον 20 αιώνα, από τις απαρχές, τους τον Δ. Γούναρη, τον Αλέξ. Παπαναστασίου, τον Παναγή Τσαλδάρης, τον Παναγή Παπαληγούρα, τον Παν. Κανελλόπουλο, τον Νικ. Πλαστήρα, τον Γεώργιο Παπανδρέου και ορισμένους άλλους, πραγματικά επίλεκτους του κεντροδεξιού χώρου. Ανώτερος σε μέγεθος και αξία από τους περισσότερους. Εμβληματική μορφή της ελληνικής ιστορίας ο Κων. Μητσοτάκης θα αποδειχθεί πραγματικά αθάνατος, γιατί ως πρωτεργάτης στο επίπεδο το ιδεολογικό συνέχισε και διεύρυνε-ανανέωσε την βενιζελική παράδοση του φιλελευθερισμού, της κοινωνικής ευαισθησίας και του ρεαλισμού, ενώ συνεδρίασε ως πολιτικός ηγέτης την πίστη στη Δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό, στην Ευρώπη, στην Εθνική Συνεννόηση και εξαρχής μέχρι τέλους στην Εθνική Συμφιλίωση.
Σπάνιο επίτευγμα ηγέτη, μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο και με εξαίρεση τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Κ. Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός θα αποδειχθεί σημαντικότερος και από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως προς τις πολιτικές αρετές γενικά, να πράττει τα ωφέλιμα και τα χρήσιμα για την Πατρίδα, να επιλέγει τον ρόλο του εθνικού παιδαγωγού και μπροστάρης, μη κρύβοντας ότι ο Λαός δεν είναι αλάνθαστος και ότι ο μέγας κριτής όλων είναι ο Χρόνος. Όχι βυθισμένος στις υλικές απολαύσεις, την άνετη ζωή με δανεικά, στην εύκολη προτίμηση της δημαγωγίας. Δεν έκρυβε την πεποίθησή του ότι ο πολιτικός με την οικογενειακή παράδοση, μπορεί να ξεκινά από ευνοϊκή αφετηρία αλλά κατόπιν χρειάζεται να αποδείξει τις ικανότητές του μέσα σε κλίμα δυσπιστίας, να προσπαθήσει περισσότερο από κάθε άλλο μη επώνυμο από τζάκι.
Σκληρός μαχητής στη Βουλή και στις πλατείες, υπήρξε πάντοτε ο πολιτικός του διαλόγου και των επιχειρημάτων, δεν πίστευε στις δημοσκοπήσεις και γνώρισε μεγάλη ικανοποίηση από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, που φαίνεται να έχει τα δικά του στοιχεία χαρακτήρος και λιγότερα της μητέρας του Μαρίκας.
Ο τελευταίος μεγάλος μιας μεγάλης γενιάς (μέσα στο καμίνι της Κατοχής, του Εμφύλιου, του Κυπριακού, της Απριλιανής δικτατορίας), διορατικός, πολέμιος και θύμα της διαπλοκής, πραγματικός Ηγέτης, αποφασιστικός, από αυτούς που γράφουν Ιστορία. Αθάνατα διδακτικά πρότυπα.
Ο θάνατος βρίσκει τον Κ. Μητσοτάκη ως γενάρχη μιας πολιτικής οικογένειας, όπως οι Μπους και οι Κένεντυ στις ΗΠΑ αλλά αυτό μπορεί να αποδειχθεί ένα δευτερεύον χαρακτηριστικό.
Ο Κ. Μητσοτάκης, όπως και ο θείος του Ελ. Βενιζέλος, όπως ο Κων. Καραμανλής, ο χ. Τρικούπης και ο Καποδίστριας θα μείνει αθάνατος στην κρίση και τη μνήμη της Ιστορίας, ως αυτόνομος, ως φωτεινός και κορυφαίος Πρωθυπουργός του 20ου αιώνα. Στους μετρημένους στα δάκτυλά.
