Ιδιαίτερα για την Ευρώπη, (με ταραγμένες τις αλαζονικές σχέσεις Τραμπ), τη Μέση Ανατολή (με ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας), το ΝΑΤΟ, την Κύπρο και την Ελλάδα.
Τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Οι άλλοτε θερμοί υποστηρικτές των Ρεπουμπλικάνων από την ελληνική ομογένεια, φέρονται απογοητευμένοι από τον πρόεδρο Ντ. Τραμπ και μεταστρέφονται υπέρ της υποψηφιότητας του Τζ. Μπαϊντεν (όπως και πολλοί μαύροι υπέρ της Καμάλα Χάρις). Η όλη, προσεκτική κατά τα άλλα, συγκλίνουσα στάση του νέου Αρχιεπισκόπου μας Ελπιδοφόρου, είναι αποκαλυπτική.
Κι ωστόσο, η άνοδος του Ντ. Τραμπ στην εξουσία λόγω Χίλαρι Κλίντον, παρά την γόνιμη οκταετία του Μπάρακ Ομπάμα, συνοδεύτηκε από τις γνωστές προσδοκίες για πρόσωπα και αφελή δημοσιεύματα λ.χ. για το πλήθος των ελληνοαμερικανικών και άλλων φιλικών παραγόντων σε ρόλους ισχύος υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου.
Αποδείχθηκαν ουτοπίες σε μια διοίκηση "χάους και αναρχίας" μέχρι σήμερα στο περιβάλλον του προέδρου Τραμπ, της προκλητικής προτίμησης προς το καθεστώς Ερντογάν, την απουσία μιας πολιτικής αρχών στη Μέση Ανατολή και την Ανατ. Μεσόγειο.
Γνωστή η ψυχρολουσία των δύο τελευταίων Ελλήνων Πρωθυπουργών, που τον συνάντησαν, αν και την αποσιώπησαν. Ο επαινετικός Αλέξης Τσίπρα άκουσε την κυνική προτροπή Τραμπ να αποχωρήσει ίσως, η Ελλάδα από το Ευρώ. Ο προσεκτικός Κυρ. Μητσοτάκης να προχωρήσει σε διάλογο, άνευ όρων, με την Τουρκία.
Άραγε τι θα σημαίνει για τα ελληνικά συμφέροντα μια Κυβέρνηση Μπάϊντεν; Καταρχήν, όπως επεσήμανε ο Αλέξης Παπαχελάς όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ θα χάσει αλλά κανείς δεν πρέπει να τον υποτιμά. Η διαφορά στις δημοσκοπήσεις, με 10 τουλάχιστον μονάδες, δεν οδηγεί σε απόλυτες βεβαιότητες.
Το υπενθύμισε και η Χίλαρι Κλίντον, που κέρδισε τρία εκατ. ψήφους περισσότερες από τον Ντ. Τραμπ αλλά εκείνος κέρδισε στον στίβο των εκλεκτόρων. Ο Τζο Μπαϊντεν και η Καμάλα Χάρις χρειάζονται αρκετή διαφορά ψήφων τον Νοέμβριο. Έπειτα, είναι βέβαιο ότι θα έχουν τις επόμενες εβδομάδες να αντιμετωπίσουν ένα αχαλίνωτο Τραμπ, ένα πόλεμο αλαζονείας μειώσεων και έντονης πολεμικής από το επιτελείο του. Στα άκρα πολλές φορές, δηλαδή με προσωπικές αιχμές και προσβολές.
Στα καθ´ ημάς ο Τζο Μπάϊντεν εγγυάται μια επιστροφή στην κανονικότητα των ΗΠΑ και στο μέτρο που μας ενδιαφέρει σε εναρμόνιση των θέσεων του Λευκού Οίκου με τις θέσεις του STATE DEPARTMENT κατά της πολιτικής της Τουρκίας και του Ερντογάν απέναντι στη Ρωσία, στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα, Κύπρο και τους Κούρδους του Ιράκ και της Συρίας. Πολύ περισσότερο όταν ήδη ο Τζο Μπάϊντεν έχει δώσει από πολλά δείγματα μιας θετικής προσέγγισης στα θέματα συνεργασίας με την Ευρώπη, διεκδικήσεων και θέσεων της Ελλάδας, καταδίκης της πολιτικής του Ερντογάν. Τόσο μεγάλης και αναγκαίας να επιτευχθεί με εκλογές στην Τουρκία και αλλαγές - επί το δημοκρατικότερο- στο πολιτικό της σύστημα.
Ο Ερντογάν έχει βάλει τα χαρτιά του υπέρ της νίκης του Ντ. Τραμπ, παλαιού του συνεργάτη σε μπίζνες κατασκευών και μεγάλων έργων, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ασύδοτος, ατιμώρητος, ανεξέλεγκτος και προκλητικός από τη Συρία έως τη Λιβύη, από τα Εμιράτα και το Ισραήλ έως την Κύπρο και την Ελλάδα. Θα είναι επικίνδυνος γείτονας μέχρι να παραδώσει την εξουσία του ο Ντ. Τραμπ ηττημένος και ταπεινωμένος, τα τέλη Ιανουαρίου. Διαφορετικά, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσουν ένα παγκόσμιο εφιάλτη με μια νέα τετραετία Ντ. Τραμπ.
