Ριζωμένος σχεδόν στο Μέγαρο Μαξίμου, μέσα σε κλίμα εσωστρέφειας για την Κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας δείχνει να ευρίσκεται σε απόσταση τόσο στα λόγια όσο και φανερές αποφάσεις της Κυβέρνησης. Συνήθως απέχει, δεν ταυτίζεται με τίποτα αρνητικό και προβληματικό. Τόσο πολύ, ώστε να δίνει την εντύπωση πως « ναι μεν εργάζεται πολύ αλλά δεν παράγει αποτελέσματα. Μόνο εκκρεμότητες και διαρκείς αναβολές».
Επιπλέον, μετά τόσους μήνες συνθημάτων, ελπίδων, διακηρύξεων συνέπειας, αλήθειας και νέας ιστορικής εποχής, μάλλον ευφυώς ο Αλ. Τσίπρας έχει εκχωρήσει σε άλλους, αυτές τις παράφωνες ασυνέπειες, με πρώτους την ασυντόνιστη χορωδία των δώδεκα από τους Φίλη, Μητρόπουλο, Παππά, Λαπαβίτσα, Λεουτσάκο, Μητρόπουλο, Κωνσταντοπούλου, Στρατούλη, Σκουρλέτη, Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Φλαμπουράρη.
Αυτές οι τρείς ελλείψεις , αποφασιστικότητας, συντονισμού και αποτελεσματικότητας βλέπουν να βαρύνεται η ατμόσφαιρα. Οι νέες εξελίξεις αποκτούν μια δραματική φόρτιση, με κρίσιμα χαρακτηριστικά τα πολλαπλά αδιέξοδα για την κυβέρνηση και τον απόλυτο εγκλωβισμό προσωπικά του Τσίπρα.
Συγκεκριμένα:
• Η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου δείχνει να εξελίσσεται σε σοβαρό εσωκομματικό πρόβλημα. Τόσο ως ηγέτης πτέρυγας της αριστερής αντιπολίτευσης, όσο – και κυρίως επειδή λειτουργεί ανταγωνιστικά προς την ομάδα Λαφαζάνη, η οποία και αυτή θα αναγκαστεί να κλιμακώσει τις διαφωνίες της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον διπλό πρόβλημα εσωτερικής αντιπολίτευσης.
• Κατά συνέπεια διαμορφώνεται μια νέα μορφή αντιπαράθεσης «συμφωνία ή ρήξη» με εσωκομματικά χαρακτηριστικά. Πέρα και βαθύτερα από το δίλλημα «ευρώ ή δραχμή». Γύρω από τις δικές τους κόκκινες γραμμές η κάθε ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ..
• Η ψηφοφορία στη Βουλή φαίνεται να εξελιχθεί από οδυνηρή έως πολυτραυματική. Με πορεία καταγμάτων σοβαρών. Η αμφισβήτηση της τελικής συμφωνίας φέρεται να επηρεάζει πάνω από 20 βουλευτές των δυο εσωκομματικών πτερύγων, ενισχύει την επιχειρηματολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης για προεκλογική ασυνέπεια και συμβιβασμούς (δηλαδή λειτουργεί ευνοϊκά πρωτίστως για τη ΝΔ) θα κλιμακωθεί και επιπλέον θα επηρεάσει σοβαρά τον χώρο των ΑΝΕΛ, τουλάχιστον 4-5 βουλευτές τους.
• Όπως εξελίσσεται η διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει παραβιάσει τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» και ειδικότερα με υποχωρήσεις στα θέματα της αύξησης του ΦΠΑ, το πάγωμα των εργασιακών Σκουρλέτη- Στρατούλη, το ασφαλιστικό, το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Το επώδυνο είναι ότι αυτό το πιστεύουν πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ από την Ζωή Κωνσταντοπούλου έως δεκάδες βουλευτές και στελέχη. Το δηλώνουν ήδη δημόσια.
Συνέπεια των δεδομένων αυτών είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογίζει σε μια εύκολη συνάθροιση ψήφων από τη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, δηλαδή σε παράταση αγωνίας για τις συζητήσεις και ψηφοφορίες στη Βουλή. Πολύ περισσότερο όταν ο εσωτερικός διχασμός ομάδων Κωνσταντοπούλου Λαφαζάνη (στις οποίες πρέπει να συμπεριλάβουμε τον Γ. Βαρουφάκη και άλλους υπουργούς) δεν έχει στο βάθος ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά πρόκειται για εν δυνάμει σύγκρουση με πολιτικά και κοινωνικά επιχειρήματα.
Τα προβλήματα για τον Αλέξη Τσίπρα επιδεινώνονται από την όλη κατάσταση στο εξωτερικό όπου δεν έχει καμία ουσιαστική συμμαχία, πραγματοποιεί άγονες επαφές και συναντήσεις κορυφής (με πρώτη την Α. Μέρκελ) και παράλληλα πραγματοποιεί παρασκηνιακές συζητήσεις υποχώρησης και καθόλου «έντιμου συμβιβασμού», όπως επικρίνεται ήδη.
Η γενική εικόνα για το Μαξίμου και προσωπικά για τον Τσίπρα είναι ότι τελείωσε από κάθε άποψη η «περίοδος χάριτος». Η δυναμική Από τις 25 Ιανουαρίου μοιάζει εξαντλήθηκε. Και επιπλέον ότι τις επόμενες 2-3 εβδομάδες όλα θα ξεκαθαρίσουν όλα στον ορίζοντα. Ευχάριστα ή απειλητικά.
Το Μαξίμου για ορισμένους μοιάζει με σχεδία μέσα σε ένα πέλαγος προβλημάτων με τις καταιγίδες να έρχονται στον ορίζοντα. Μπορεί, πολλά θα ξεκαθαρίσουν μέχρι το τέλος Ιουνίου, ίσως και νωρίτερα.
Προκαλεί πάντως εντύπωση για τους αμύητους αλλά όχι για τις προηγούμενες αναλύσεις μας πόσο μικρή υποστήριξη αποδεικνύεται ότι διαθέτει ο Τσίπρας στο εξωτερικό και πόσο περιορισμένη επιρροή έχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για τις νέες πολιτικές του επιλογές. Εξελίξεις που δεν αιφνιδιάζουν όσους γνωρίζουν ιστορικά την τύχη των μαρξιστικών κομμάτων όταν βρίσκονται στην εξουσία.