Στην κατάθεση αίτησης πτώχευσης προχώρησε σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς η Τσάνταλης.
Πρόκειται για μια μάλλον αναμενόμενη κίνηση με δεδομένη ότι η ιστορική οινοποιία αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα ρευστότητας το τελευταίο διάστημα ενώ οι προσπάθειες εξυγίανσης μέσα από την εξεύρεση αγοραστή –εκ του αποτελέσματος- δεν καρποφόρησαν.
Η αίτηση πτώχευσης κα στάσης πληρωμών που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αναμένεται να συζητηθεί στο Πρωτοδικείο στις 11 Οκτωβρίου.
Πηγές που παρακολουθούν την υπόθεση αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα υπήρχε στασιμότητα στην υπόθεση ενώ ακόμη και η πρόταση των «Ελληνικών Οινοποιίων», των αδελφών Ηλία και Θωμά Γεωργιάδη, βασικών μετόχων της Premia, που έχουν αποκτήσει την Μπουτάρης μπήκαν... στο συρτάρι.
Το οινοποιείο στον Άγιο Παύλο στην Χαλκιδική είχε κλείσει από καιρό και οι περισσότεροι από 70 εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. Ενώ φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία της δεν έκανε τρύγο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εμφιαλώσει και να διαθέσει προϊόντα.
Συνολικά, οι συνολικές υποχρεώσεις της εταιρείας υπερβαίνουν τα 65 εκατομμύρια ευρώ, μαζί με τις οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία και άλλες υποχρεώσεις.
133 χρόνια στα αμπέλια
Η οικογένεια Τσάνταλη καλλιεργεί αμπέλια, οινοποιεί σταφύλια και αποστάζει τσίπουρα και ούζο από το 1890. Ήδη από τότε ο παππούς Γιωργάκης είχε τη φήμη ότι έβγαζε το καλύτερο σταφύλι.
Ο ιδρυτής της εταιρείας Ευάγγελος Τσάνταλης, γεννήθηκε στο Σιδηροχώρι της Ανατολικής Θράκης το 1913 και ήταν μόλις εννέα χρονών όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Σέρρες. Το 1938 ανοίγει το πρώτο οινοποιείο στις Σέρρες.
Το 1945, εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και ανοίγει εκεί το αποστακτήριο ούζου στο κέντρο της πόλης, ενώ το 1948 δημιουργείται το πρώτο οινοποιείο στη Νάουσα. Η πρώτη εξαγωγή κρασιών του Τσάνταλη έγινε το 1962 και 7 χρόνια αργότερα αρχίζει η αναβίωση Αγιορείτικου Αμπελώνα.
Tο 1971 η ατομική επιχείρηση του Ευάγγελου Τσάνταλη μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής.
Η φήμη άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα καθώς έμποροι από παντού έρχονταν να αγοράσουν το κρασί και το τσίπουρο της οικογενείας. Το 1975 έγινε το λανσάρισμα του κρασιού Agioritikos και το 1983 του κρασιού Μακεδονικός, που αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική επιτυχία.
Το 1991 ο Τσάνταλης αναλαμβάνει το οινοποιείο Ραψάνη, το οποίο ως τότε ανήκε στο Υπουργείο Γεωργίας. Κάπως έτσι στο μυθικό βουνό του Ολύμπου άρχισε να γράφεται μια νέα σελίδα στην ιστορία του κρασιού στην Ελλάδα.
Έναν χρόνο μετά την αναβίωση του ιστορικού αμπελώνα στη Μαρώνεια της Θράκης, το 1995, ξεκινά η καλλιέργεια των αμπελώνων Τσάνταλη με «βιολογικές μεθόδους» κατά το πρότυπο της Ε.Ε.
Η οινοποιία Τσάνταλη κατατάσσεται στους μεγαλύτερους εξαγωγείς ελληνικών οίνων με παρουσία σε 50 χώρες παγκοσμίως.
«Η μοναδική δουλειά που γνώρισα από παιδί ήταν το κρασί, το τσίπουρο και το ούζο. Και όταν αγαπάς πολύ μια δουλειά καταλήγεις να γίνεις σκλάβος της. Ας είναι όμως, αν ο Θεός μου χάριζε κι άλλα χρόνια, πάλι αμπέλια θα φύτευα», είχε δηλώσει ο Ευάγγελος Τσάνταλης στην τελευταία συνέντευξή του, στο περιοδικό Γεύση, το 1996.
Με εκατοντάδες στρέμματα αμπελώνων σε Άγιο Όρος, Νάουσα, Ραψάνη, Χαλκιδική και Μαρώνεια Θράκης, φαίνεται ότι κλήρωσε στην τέταρτη γενιά της οικογένειας το δύσκολο στοίχημα να κρατήσει ζωντανό το όραμα του ιδρυτή.