Δικαιωνόμαστε πλήρως όταν σε άρθρο μας στις 24/01/2014 κατηγορούσαμε (το άρθρο αναδημοσιεύεται στη συνέχεια) με τον πιο εμφαντικό τρόπο, το υπ. Οικονομικών για «Νόμπελ βλακείας» ως προς την εφαρμογή του φόρου υπεραξίας στα παλαιά ακίνητα. Ήταν χονδροειδέστατο λάθος να θέλουν να επιβάλουν φόρο υπεραξίας στα ακίνητα τα οποία αγοράστηκαν, ή κτήθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο, προ της ύπαρξης των αντικειμενικών αξιών και να επιβάλουν φόρο σε όλη την σημερινή αξία επειδή δεν υπήρχε τρόπος υπολογισμού του. Υπέβαλαν, με άλλα λόγια, τα παλαιά ακίνητα σε μια υπέρμετρη φορολόγηση σε σχέση με τα νεότερα που είχαν αγοραστή βάσει του ισχύοντος συστήματος αντικειμενικών αξιών.
Περιμένουμε και άλλο «ξήλωμα» νόμων όσον αφορά την κάθε μορφή φορολογίας. Πολύ σωστά ο Άρειος Πάγος έχει βάλει την νομική του αμφισβήτηση στα κάθε μορφής χαράτσια. Αλλά δεν είναι μόνο το χαράτσι που πληρώναμε μέσω της ΔΕΗ που θεωρείται τώρα από το ανώτατο δικαστήριο ως αντισυνταγματικό. Πολλοί άλλοι φόροι που έχουν βαπτιστεί ως τέλη λόγω της επιπολαιότητας ορισμένων κυβερνώντων να βαθμολογηθούν καλά από την τρόικα, θα καταρριφθούν, είτε στο ΣΤΕ, είτε στον Α. Πάγο, είτε στο Ειδικό δικαστήριο. Ακόμα και αν γίνει προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν πρέπει στο υπουργείο Οικονομικών να παίρνουν αποφάσεις κάτω από το άγχος της αύξησης των εσόδων. Η απόσυρση του φόρου υπεραξίας στα παλαιά ακίνητα δεν φτάνει για να διορθωθεί το κακό που έχουν κάνει στο παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας, και το οποίο είναι ο ιδιωτικός τομέας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να βελτιωθεί το έλλειμμα. Πάνω απ' όλα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια της μείωσης των δαπανών. Ακόμα και τώρα το περιττό «λίπος» που υπάρχει στο σκέλος των εξόδων του Δημοσίου είναι σημαντικότατο.
Νόμπελ βλακείας διεκδικούν οι νέοι φόροι στα ακίνητα. Θα νεκρώσουν τελείως την αγορά, χωρίς έσοδα για το Δημόσιο. Πανελλήνια έχει γίνει η αγανάκτηση, με μεγάλο κόστος για την Κυβέρνηση Σαμαρά.
Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014 01:30
Ο γνωστός οικονομολόγος και αναλυτής Γιώργος Κουρής, άριστος γνώστης και ξεχωριστός διαχειριστής των δημοσιονομικών και φορολογικών θεμάτων, επισημαίνει και προειδοποιεί για τα ολέθρια αποτελέσματα των νέων παράλογων δρόμων. Ιδιαίτερα όταν, όπως αναλύει, υπάρχουν δρόμοι διεξόδου και ανάπτυξης.
«Οι επενδύσεις σε ακίνητα και επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να βοηθηθούν για πολλά χρόνια προτού δούμε την οικονομία να στέκεται στα πόδια της και μόνο τότε θα πρέπει να μπει στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της αυστηροποίησης του πόθεν έσχες. Ούτως ή άλλως σήμερα υπάρχουν πολλές δικλείδες στην Ελλάδα και την Ευρώπη μέσω των οποίων μπορεί να εντοπιστεί το μαύρο χρήμα. Δεν το βλέπουμε μόνο στην συνεχή εισαγγελική δίωξη των κλεφτών και καταχραστών, αλλά και στην απλή κατάθεση στην τράπεζα όπου για πάνω από 1.500 ευρώ πρέπει να δικαιολογείται».
Με Νόμπελ βλακείας θα πρέπει να επιβραβευθεί η προσπάθεια όσων κατόρθωσαν να πολλαπλασιάσουν την φορολογία στο ακίνητο από την 1-1-2014 και ιδιαίτερα για την επαναφορά του φόρου υπεραξίας. Ενός φόρου που είχε εφαρμοστεί το 1990 και το 2007 και στη συνέχεια εγκαταλείφτηκε και τις δύο φορές ως αναποτελεσματικός, ενώ υπήρχε μόνιμα η αντίρρηση αρκετών τεχνοκρατών εντός του υπουργείο Οικονομικών που τον χαρακτήριζαν ως άδικο στην εφαρμογή του. Είναι σίγουρο ότι με αυτόν τον νέο φόρο σε εφαρμογή θα νεκρώσει περισσότερο η αγορά και δεν πρόκειται να εισπράξει το Δημόσιο δεκάρα τσακιστή επί πλέον.
Έχουμε φτάσει σήμερα στο ακραίο φαινόμενο, αν κάποιος κληρονομήσει ένα ακίνητο, να ψάχνει τρόπο να το αποποιηθεί (με την αποποίηση όμως το βάρος του φόρου μπορεί να τον φορτωθεί κάποιος ανυποψίαστος μακρινός κληρονόμος). Είναι γεγονός ότι η πολλαπλότητα των φόρων έχει κάνει προ πολλού ασύμφορο περιουσιακό στοιχεία το ακίνητο. Συγκεκριμένα, με τον θάνατο του ιδιοκτήτη θα πρέπει πρώτα να πληρωθεί ο φόρος κληρονομιάς, ο οποίος στην περίπτωση αντικειμενικής αξίας πάνω από 600.000 ευρώ φτάνει το 10%. Στη συνέχεια ο κληρονόμος που δεν μπορεί να αντέξει τα χαράτσια που συνοδεύουν το ακίνητο, εφόσον στραφεί σε πώληση του, υποχρεούται να πληρώσει τον νέο φόρο υπεραξίας 15%.
Βέβαια, ο φόρος υπεραξίας είναι κλιμακούμενος βάσει των ετών του ακίνητου ο οποίος για πάνω από τα 25 χρόνια μειώνεται κατά 39%. Εδώ όμως είναι και το μεγάλο πρόβλημα αδικίας γιατί στα παλαιά ακίνητα δεν υπάρχει αντικειμενική τιμή αγοράς ώστε να υπολογιστεί η υπεραξία ως διαφορά με την σημερινή αντικειμενική τιμή πώλησης. Έτσι, τα παλαιά ακίνητα θεωρούνται ότι έχουν αγοραστεί με μηδενική αξία και επομένως ο φόρος υπεραξίας υπολογίζεται πάνω σε ολόκληρη την σημερινή αντικειμενική τιμή ζώνης που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι τουλάχιστον 40% πάνω από την τιμή που μπορεί να πιάσει η πώληση ακινήτου.
Από την 1-1-2014 έχει επίσης μπει σε εφαρμογή το πόθεν έσχες στην αγορά των ακινήτων. Δεν υποστηρίζουμε εδώ ότι δεν πρέπει να ελέγχεται το χρήμα που κατευθύνεται στην αγορά ακινήτων και γενικά στις επενδύσεις μεγάλη αξίας. Ωστόσο, δεν ευσταθεί η λογική που λέει ότι αν έχεις αγοράσει στις 31-12-2013 ακίνητο, ή ιδρύσει μια ΕΠΕ, ή ΑΕ., να μην απαιτείται πόθεν έσχες γιατί η οικονομία έχει ανάγκη τις επενδύσεις που δημιουργούν εισοδήματα και νέες θέσεις εργασίας, ενώ αν αγοράσεις ακίνητο ή μπεις σε επιχειρηματική δραστηριότητα από την 1-1-2014 και μετά, η δικαιολόγηση της προέλευσης των κεφαλαίων είναι προαπαιτούμενο γιατί η οικονομία δεν έχει ανάγκη από νέες θέσεις εργασίας.
Οι επενδύσεις σε ακίνητα και επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να βοηθηθούν για πολλά χρόνια προτού δούμε την οικονομία να στέκεται στα πόδια της και μόνο τότε θα πρέπει να μπει στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της αυστηροποίησης του πόθεν έσχες. Ούτως ή άλλως σήμερα υπάρχουν πολλές δικλείδες στην Ελλάδα και την Ευρώπη μέσω των οποίων μπορεί να εντοπιστεί το μαύρο χρήμα. Δεν το βλέπουμε μόνο στην συνεχή εισαγγελική δίωξη των κλεφτών και καταχραστών, αλλά και στην απλή κατάθεση στην τράπεζα όπου για πάνω από 1.500 ευρώ πρέπει να δικαιολογείται επαρκώς η πηγή της προέλευσης. Παράλληλα η νομοθεσία σήμερα υποχρεώνει τον κόσμο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές του είτε τις πιστωτικές κάρτες, είτε δίγραμμες επιταγές ώστε να υπάρχει καταγραφεί κάθε δαπάνης την οποία μπορεί πλέον να ελέγξει ο έφορος.
Έχει πολλαπλασιαστεί η γραφειοκρατία και το κυνήγι του μαύρου χρήματος σε σημείο που ο κάθε νομοταγής φορολογούμενος να έχει δυσανάλογα μεγάλο κόστος στις συναλλαγές του, σε χρήμα και σε χρόνο. Η ασθμαίνουσα οικονομία έχει μπει στον έβδομο χρόνο ύφεσης με άδηλο το πότε θα ανακάμψει. Από ευχολόγια για κορόνες και ανάπτυξη έχουμε χορτάσει. Ποιος μπορεί να πειστεί για καλύτερες ημέρες όταν βλέπουμε την βροχή από νέους και παλαιούς επαχθείς φόρους, την περικοπή των εισοδημάτων, την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης και κάθε τιμολογίου απαραίτητου για την διαβίωση μας;