Κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται σε καθεστώς πολύπλευρης κρίσης, δηλαδή αμφισβητήσεων και διχασμού. Η συνέχεια τους θα φανεί από τις κυβερνητικές πρακτικές με κρίσιμο χρονικό διάστημα αυτό του Μαρτίου και εκείνο του Ιουνίου.
Ειδικότερα, οι διήμερες συνεδριάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξαν τα εξής χαρακτηριστικά.
1. Τον μάλλον οριακό τρόπο, με τον οποίον η ηγετική ομάδα του Αλέξη Τσίπρα επιβάλλει τις απόψεις της στη λεγόμενη κομματική πρωτοπορία και νομιμότητα. Σε τρεις κρίσιμες ψηφοφορίες:
• στην Πολιτική Γραμματεία, ανώτατο καθοδηγητικό όργανο, η ομάδα Τσίπρα εξέλεξε μόλις έξι έναντι πέντε έναντι της εσωτερικής αντιπολίτευσης (από αυτούς τέσσερις της ομάδας Λαφαζάνη).
• Στην ανάδειξη του νέου Γενικού Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, εκλεκτού του Αλέξη Τσίπρα, συγκεντρώθηκαν 102 ψήφοι δηλαδή ένα οριακό 50% μαζί με τα λευκά.
• Τέλος, η πρόταση- τροπολογία της αντιπολίτευσης στην οποία εκφραζόταν η πλήρης διαφωνία για τη συμφωνία για τη λίστα Βαρουφάκη, όπως συνομολογήθηκαν στο eurogroup καταψηφίστηκε σε ποσοστό 40%.
2. Τα τρία δεδομένα αυτά οδηγούν σε δύο συμπεράσματα και εκδοχές. Καταρχήν, η εσωτερική αντιπολίτευση, που μέχρι σήμερα συγκέντρωνε ποσοστά γύρω στο 25%, αυξήθηκε και διευρύνθηκε, δεδομένου ότι και άλλες συνιστώσες- πλην του Αριστερού Ρεύματος – συναθροίστηκαν και καταψήφισαν.
Επιπλέον, τα υψηλά αυτά ποσοστά άρνησης έρχονται μετά τα υψηλά ποσοστά καταψήφισης της συμφωνίας Βαρουφάκη στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Με γενικό συμπέρασμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό κόμμα χαρακτηρίζεται από ρευστότητα, αντιπαλότητες και υπόγειους διχασμούς.
Τα παραπάνω δεδομένα, μάλλον αντιφάσκουν με ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και τα ευρήματα κάποιων δημοσκοπήσεων ότι δήθεν η κυβερνητική πρακτική και η οικονομική πολιτική με αποκορύφωμα τη συμφωνία Βαρουφάκη, εξακολουθεί να συγκεντρώνει το 80% και πλέον της κοινής γνώμης., όταν έχουν ήδη προκύψει οι πρώτοι εσωτερικοί διχασμοί. Αναπτύσσεται ήδη σοβαρή διάσταση είτε ανάμεσα σε βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ψηφοφόρους τους, είτε - το πιο πιθανό- σοβαρή διάσταση της πολιτικής της κυβέρνησης με την κοινωνία.
3. Το διήμερο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει το συμπέρασμα ότι είναι πλέον αισθητή η αμφισβήτηση της κεντρικής πολιτικής γραμμής και των μεγάλων επιλογών του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής του ομάδας. Για αυτό το λόγο αυτή η εσωτερική αμφισβήτηση, πρωτοφανής μετά από ένα μήνα εξουσίας, που θυμίζει κοινοβουλευτικά ανάλογες περιπέτειες της Ένωσης Κέντρου με πρώτη την εκλογή του Προέδρου της Βουλής Γ. Αθανασιάδη- Νόβα, οδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα να αποφεύγει τη συζήτηση στη Βουλή.
4. Είναι βάσιμη η πρόβλεψη ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του θα προσπαθήσουν να υποβαθμίσουν το ρόλο των θεσμικών οργάνων του κόμματος αλλά παράλληλα οι νέες αποφάσεις για την οικονομία θα οξύνουν τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις εντός και εκτός Βουλής.
Μια γενική αποτίμηση χωρίς εύκολες γενικεύσεις είναι ότι κατά το διήμερο αυτό όπως και κατά την ειδική συνεδρίαση της ΚΟ προέκυψαν πολλαπλά κατάγματα για την κυβερνητική παράταξη και μάλιστα από επώνυμα πρόσωπα, τα οποία είτε ακολουθούν σιγά -σιγά προσωπική στρατηγική (Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης, Μητρόπουλος, Στρατούλης) είτε ιδεολογικές διαφοροποιήσεις (Μηλιός, Καλύβης, Λαπαβίτσας και ομάδα βουλευτών και ηγετικών στελεχών). Τέλος, δεν είναι χωρίς αξία ότι αυτές οι εσωτερικές εντάσεις έρχονται παράλληλα σε ένα κλίμα αποτυχιών και εντάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης διεθνώς είναι βέβαιο πως θα μεταφερθεί και εσωτερικά.