Μάταια εμποδίστηκε με τις αθλιότητες Κουτσόγιωργα-Άκη η δυνατότητα του Κ. Μητσοτάκη να σχηματίσει Κυβέρνηση με 151 ψήφους όταν είχε συγκεντρώσει 47%. Η Κυβέρνηση εκείνη εκφυλίστηκε και έπεσε από ατολμία για νέες εκλογές και από εσωτερικές διχόνοιες. Από χρόνια πολλά έχω αναλύσει γιατί η πολυφυλετική και πολυάνθρωπη Β´ Αθηνών με 44 βουλευτές έχει μεταβληθεί σε πρότυπο απλής αναλογικής και τόπο εύνοιας των μικρών κομμάτων. Βγάζουν άνετα 2-3 βουλευτές το καθένα, ενώ με την κατάτμηση σε τέσσερις δεκαεδρικές δεν θα βγάλουν ούτε ένα. Προσοχή, λοιπόν στις επιπόλαιες βιασύνες.
Γνωστό ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Κρύβεται όμως και στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις μας από μια εντολή, μια συμφωνία, μια ιδέα και έννοια. Επειδή, με τον όρο " απλή και άδολη αναλογική" μπορεί να εννοούμε διαφορετικά πράγματα. Εάν την εννοήσουμε με βάση την αντίληψη του ΚΚΕ ( όλη η χώρα μια εκλογική περιφέρεια και κατανομή εδρών με βάση το εθνικό ποσοστό και τις έδρες κατά επαρχία) θα προκύψουν σοβαρά προβλήματα αντιπροσωπευτικότητας για πολλές περιοχές. Θα αντιπροσωπεύονται....κόμματα.
Η "απλή και άδολη αναλογική " δίνει τελείως άλλη κατανομή- αλλά και αριθμό βουλευτών στα κόμματα " εάν επιλέξουμε ως σύστημα το " μονοεδρικό " όλη την περιφέρεια σε 300 μονοεδρικές. Γιατί; Επειδή ο πρώτος, όπως συμβαίνει σε Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία θα εκλέγεται τοπικός βουλευτής αυτός με διαφορά ολίγων ψήφων, έστω μιας. Σύστημα που συνδυάζεται αναγκαστικά με " δόλια κόλπα ", όπως οι επικρατείας, οι εθνικές λίστες, ο συνδυασμός δύο εκλογικών συστημάτων κλπ.
Άραγε δεν υπάρχει απλή και άδολη αναλογική; Και ναι και όχι.
Καταρχήν τέτοιο σύστημα ως επιμέρους " αγνό και άδολο" για όλα τα μικρά κόμματα, με το όριο του 3% πάντα, είναι το....σημερινό. Ναι, αυτό των 50 εδρών bonus, που αποτελεί υπόθεση λήστευσης του δεύτερου από το πρώτο κόμμα και λήστευσης των εδρών όσων κομμάτων δεν συγκέντρωσαν το καθένα το πλαφόν του 3%, που συνολικά έπιασαν μαζί 10 και 12%. Δεν πρόκειται για παραδοξολογία.
Το συνολικό σύστημα της τελευταίες 20ετίας, με το οποίο εξέλεξαν κυβερνήσεις η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, μοίρασε με δικαιοσύνη τις έδρες σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, μετά τους δύο. Σχεδόν αναλογικά. Συγκεκριμένα Χρυσή Αυγή ποσοστό 6,99% εκδορές 18, ΠΑΣΟΚ 6,29% έδρες 17, ΚΚΕ 5,55% έδρες 15 , Ποτάμι 4,69% έδρες 11, ΑΝΕΛ 3,69% έδρες 10, Ένωση Κεντρώων 3,44% εκδορές 9.
Σε ένα εκλογικό νόμο, που έχει έξη μονοεδρικές περιφέρειες, που εκλέγουν με πλειοψηφικό (και θα εκλέγουν έτσι) και επιπλέον έχει δώδεκα βουλευτές επικρατείας αλλά με απλή αναλογική, με όριο γύρω στο 8%, όςο θα γίνει για όλα τα μικρά κόμματα να εκλέγουν μια έδρα εάν η Β´ Αθήνας γίνει δεκαεδρική και το μέτρο από " δύο και κάτι" θα γίνει " οκτώ και κάτι". Δεν υπάρχει άραγε αγνή και άδολη αναλογική; Όχι τελικά.
Γιατί οι εκλογές πρέπει να συνδυάζουν την αντιπροσωπευτικότητα της λαϊκής βούλησης με την κυβερνησιμότητα, να μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί. Ασφαλώς χωρίς 50 έδρες bonus (πρόταση του Πρ. Παυλόπουλου που αποδέχθηκαν τότε κορυφαίοι του διπολισμού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) όπως επωφελήθηκε δύο φορές και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πάει να επωφεληθεί για τρίτη φορά με τον εκλογικό νόμο μίμησης Κουτσόγιωργα - Άκη.
Όμως, δεν μπορεί για το σχηματισμό μιας Κυβέρνησης να απαιτείται η συνέργεια 4 και 5 κομμάτων (αφού το πρώτο δεν θα μπορεί να υπολογίζει σε 100-110 δικές του έδρες) με την βεβαιότητα και τον εκβιασμό να φωλιάζουν στις αξιώσεις όχι μόνο κάποιων μικρών κομμάτων αλλά και μεμονωμένων βουλευτών. Με 2-3 βουλευτές στους 151-152 να γίνονται παράκλητοι και παντοδύναμοι.
Φαινόμενα της δόλιας και της περίπλοκης πολιτικά αναλογικής, για τα οποία ίσως θα χρειαστεί να ετοιμαζόμαστε.