Σας διαβάζω, λοιπόν, τι έγραψε στο twitter ο τραπεζίτης: «Απλά και σταθερά. ΦΠΑ 20%, flat επιχειρηματικός φόρος 10%, κανένας φόρος για τα κεφαλαιακά κέρδη, μικρός φόρος περιουσίας, δεκαεννέα χρόνια σταθερή ισοτιμία».
Αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ισχύουν στη Βουλγαρία. Kι ενώ πριν μερικά χρόνια οι ελληνικές επιχειρήσεις με δυναμισμό κατακτούσαν τη βουλγαρική αγορά, ιδρύοντας υποκαταστήματα, θυγατρικές, με εξωστρέφεια και καινοτομία, τώρα οι μικρομεσαίοι μεταναστεύουν μαζικά προς τη Βουλγαρία όχι για να αναπτυχθούν, αλλά για να γλιτώσουν το λουκέτο πίσω στη χώρα τους, εδώ, στην Ελλάδα.
Εάν ο ίδιος ο τραπεζίτης ήθελε να στείλει ένα tweet για την κατάσταση στην Ελλάδα, θα μπορούσε να γράψει τα εξής: «Διαρκής αβεβαιότητα. ΦΠΑ 24%, επιχειρηματικός φόρος 29%, προκαταβολή φόρου 100% για μικρομεσαίους, ΕΝΦΙΑ και άλλες φορολογικές εκπλήξεις».
Έτσι, λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι εμείς στην Ελλάδα καταφέραμε επί ημερών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το ακατόρθωτο, το αδύνατο σχεδόν. Δηλαδή, αντί να έχουμε φόρους Βουλγαρίας, μισθούς Ευρώπης και κοινωνικό κράτος Σκανδιναβίας, πώς τα κατάφερε αυτή η Κυβέρνηση και έκανε μισθούς Βουλγαρίας, φόρους Σκανδιναβίας και ένα κοινωνικό κράτος και μια δημόσια υπηρεσία, ιδιαίτερα στους τομείς που τους έχει ανάγκη ο πολίτης, την υγεία και στην παιδεία, από τις χειρότερες στην Ευρώπη. Αυτό είναι ένα όχι απλώς κοινό μυστικό, αλλά είναι τόσο φανερό και βροντερό που δεν μπορεί κανείς να το αποκρύψει.
Έτσι, λοιπόν, μετά από είκοσι έξι μήνες μετά από τη λήξη του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου, φτάνουμε σήμερα στο σχέδιο νόμου αυτό. Μάλιστα. Είκοσι έξι μήνες, δηλαδή, η χώρα πορεύεται χωρίς αναπτυξιακό σχέδιο.
Είναι ένα καράβι, όπως σας είχα πει και στις Επιτροπές, το οποίο δείχνει να βρίσκεται μεσοπέλαγα όχι μόνο χωρίς σχέδιο πλεύσης, αλλά και χωρίς τη βοηθητική του μηχανή.
Για να δούμε, λοιπόν, σε αυτούς τους μήνες που δεν είχαμε αναπτυξιακό νόμο τι συνέβη:
Τα λουκέτα ξεπέρασαν για πρώτη φορά τις νέες εγγραφές στα Επιμελητήρια. Στο πεντάμηνο Ιανουαρίου - Μαΐου 2016 πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, ενώ άνοιξαν μόνο δώδεκα χιλιάδες, δηλαδή τρεις χιλιάδες επιχειρήσεις εξαφανίστηκαν δια παντός από τον οικονομικό και κοινωνικό χάρτη αυτής της χώρας.
Το οικονομικό κλίμα επιδεινώθηκε, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ. Η απαισιοδοξία στη βιομηχανία είναι μεγαλύτερη από ποτέ και η ύφεση γύρισε για τα καλά για να μονιμοποιηθεί στην ελληνική οικονομία. Για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε -αυτά είναι τα τελευταία στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για το πρώτο τρίμηνο του 2016- ενώ σε ετήσια βάση η ύφεση ξεπερνά το 1,4%.
Η Ελλάδα είναι πλέον η μοναδική χώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν καταγράφει ανάπτυξη.
Σας είπα για την μαζική μετανάστευση των ελληνικών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία. Το 2015 εξήντα χιλιάδες Έλληνες επιχειρηματίες μετέφεραν την έδρα τους στη Βουλγαρία. Το κύμα της μετανάστευσης γιγαντώθηκε από την οικονομική αβεβαιότητα που προκάλεσαν τα capital controls και η σκληρή κατά τα άλλα, αλλά πλήρως αποτυχημένη, διαπραγμάτευση του 2015 με τον Γιάννη Βαρουφάκη επικεφαλής.
Επίσης, η ανεργία που ενδιαφέρει όλους και όλες -και όχι μόνο μέσα σε αυτήν την Αίθουσα, αλλά κυρίως έξω από αυτήν την Αίθουσα- σταθεροποιήθηκε στο 24% τους τρεις τελευταίους μήνες. Η Commission έχει αναθεωρήσει δυσμενώς την πρόβλεψή της για φέτος για την ανεργία των Ελλήνων και των Ελληνίδων.
Φταίει για όλα αυτά η έλλειψη του αναπτυξιακού νόμου; Όχι, βεβαίως. Φταίει το ότι η χώρα, όπως σας είπα, πληρώνει τη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015, αλλά πληρώνει και τις καθυστερήσεις μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Επίσης, πληρώνει το γεγονός ότι ναι μεν ο κ. Σταθάκης είχε πολλές φορές εξαγγείλει αυτόν τον αναπτυξιακό νόμο -και κάναμε μαύρα μάτια να τον δούμε, κύριε Υπουργέ- αλλά, βεβαίως, πληρώνει και την μη σοβαρή διαρθρωτική και ισόρροπη ανάπτυξη επιχειρήσεων ιδιωτικού τομέα σε βάρος ή εν συγκρίσει με εκείνες τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες είναι κρατικοδίαιτες και είχαν μάθει επί δεκαετίες να τρέφονται από την ιερή αγελάδα που λέγεται «ελληνικό δημόσιο».
Ποιος, όμως, μπορεί να επενδύσει στη χώρα μας και για ποιο λόγο; Όπως σας έχω αναφέρει και στην αρμόδια Επιτροπή, οι οικονομολόγοι διεθνώς, αλλά και εγχωρίως, συμφωνούν ότι για να μπει η χώρα στον ενάρετο κύκλο της οικονομίας θα χρειαστεί τα επόμενο έξι χρόνια 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο αναπτυξιακός νόμος που καλούμαστε να ψηφίσουμε, πετυχαίνει στον μέγιστο βαθμό. Θα πρέπει, όμως, να παραβλέψουμε κάποια δεδομένα. Θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι δεν υπάρχει καμμία σοβαρή χρηματοδοτική στήριξη από το πιστωτικό σύστημα των επιχειρήσεων. Θα πρέπει, βεβαίως, να παραβλέψουμε ότι το κράτος χρωστάει ακόμα ενισχύσεις για εκκρεμή επενδυτικά σχέδια των προηγούμενων νόμων ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι ακόμα και σήμερα οι Υπουργοί κλαίνε και οδύρονται όταν πρόκειται να υπογράψουν μια αποκρατικοποίηση, μια ιδιωτικοποίηση, όπως θέλετε πείτε την για να σας πέσει και πιο ελαφριά ή αν πρόκειται να εγκρίνουν ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο.
Ειρήσθω εν παρόδω, βέβαια, να σας πω ότι θα ήθελα και ένα μικρό σχόλιο από εσάς, κύριε Σταθάκη, σε σχέση με το ΤΑΙΠΕΔ και την απόφασή του να ξεκινήσει να προσλάβει τεχνικό σύμβουλο για τα επόμενα είκοσι τρία περιφερειακά αεροδρόμια προκειμένου να ιδιωτικοποιηθούν. Τι λέτε εσείς; Είναι μέρος της ανάπτυξης της καλής ή όχι ή σας έχει κολλήσει ο κ. Σπίρτζης το άγχος και τον οδυρμό;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κουράγιο! Θα συμπαρασταθούμε όλοι!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Θα συμπαρασταθούμε όλοι!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΥΡΑΣ: Θα συμπαρασταθούμε όλοι. Αυτό είναι σίγουρο και βέβαιο!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα πρέπει επίσης να παραβλέψουμε ότι το κράτος είναι ο μεγάλος μπαταχτσής, τα ληξιπρόθεσμα χρέη του προς τους ιδιώτες προμηθευτές ξεπερνούν τα 7,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Αμήν και πότε λέμε, επιτέλους, να γίνει η πρώτη εκταμίευση μετά το πέρας της αξιολόγησης μπας και κάποιοι ιδιώτες πληρωθούν, αν και πολλοί λένε ότι θα είναι έναντι στην ουσία αυτά τα χρήματα για νέες προμήθειες που θα κάνει το ελληνικό δημόσιο στα νοσοκομεία κυρίως από την ιδιωτική οικονομία.
(Ο Γιώργος Αμυράς είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος στο ΠΟΤΑΜΙ)