«Γούστα είναι αυτά», του είχα πει. Τον Κώστα Σημίτη τον ήξερα εξ απαλών ονύχων. Μάλλον τον άκουγα εξ απαλών ονύχων. Για την οικογένεια ήταν ο Κωστάκης. Ο πατέρας του, ο καθηγητής Γιώργος Σημίτης, ήταν πρώτος εξάδελφος του πατέρα μου, κατά πολύ νεότερος. Oμως οι σχέσεις τους ήσαν στενές.
Oπως μου εξομολογήθηκε ο Κώστας Σημίτης την τελευταία φορά που τον είχα συναντήσει, ευγνωμονούσε τον πατέρα μου, Βασίλη τον έλεγαν –Βάσο τον φώναζαν–, επειδή είχε βοηθήσει τον δικό του πατέρα στην Κατοχή. Τον είχε φροντίσει και στη δικτατορία όταν είχε μείνει κατάκοιτος από ένα βαρύ εγκεφαλικό και οι δύο γιοι του ήσαν στη Γερμανία. Ο τελευταίος άνθρωπος που είχε συναντήσει ο Κώστας Σημίτης πριν αποδράσει ήταν ο πατέρας μου. Τον κατέδωσαν, τον συνέλαβαν και τον άφησαν αφού πείσθηκαν ότι τους έλεγε αλήθεια ότι είναι δημοκρατικός, αλλά φοβάται τις βόμβες.
Παρ' όλα αυτά έχασε το διαβατήριό του και τη δουλειά του στην Εμπορική Τράπεζα. Ο τρόμος μου ήταν η μητέρα του Κώστα Σημίτη, η Φανή. Μου τηλεφωνούσε κάθε Ιούνιο μετά τις εξετάσεις για να με ρωτήσει τους βαθμούς στον έλεγχο. Iσως αυτό συνέδεσε το όνομα Σημίτης με το Υπερεγώ του υποσυνειδήτου μου. Αυτό επηρέασε και τις σχέσεις μου μαζί του.
Παρά την οικειότητα και το χιούμορ του, τον αντιμετώπιζα πάντα με κάποια συστολή. Το 1981, όταν ήταν υπουργός Γεωργίας, συμμετείχα σε μια ομάδα δημοσιογράφων και σκηνοθετών για τη δημιουργία εκπομπών που είχαν να κάνουν με την αγροτική Ελλάδα. Με είχε συναντήσει τυχαία στον διάδρομο και με ρώτησε τι γυρεύω εκεί. Του εξήγησα. «Και γιατί δεν ήρθες να με δεις; Eλα τώρα». Εννοείται δεν ήξερε τίποτε. Υπάρχουν κι άλλα επεισόδια, όμως θυμάμαι σαν και τώρα ένα βράδυ σ' ένα εστιατόριο στο Παρίσι, όπου ο Νίκος Θέμελης μου είχε εξομολογηθεί πώς ξεκίνησε η σχέση του μαζί του. Hταν μια συγκέντρωση όπου η πολιτική φλυαρία καταπονούσε τη λογική, ώσπου τον λόγο τον πήρε ένας άνθρωπος που δεν σου γέμιζε το μάτι και μίλησε ξεκάθαρα για την Ευρώπη. Θυμάμαι ακόμη τον μακαρίτη Aγγελο Βλάχο, που μου τηλεφώνησε για να μου πει: «Θεοδωγόπουλε –μιλούσε με το -γω–,δεν πιστεύω να μην ψηφίσεις τον Σημίτη».
Hταν το 1996. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ψήφισα ΠΑΣΟΚ. Ψήφισα Σημίτη. Πώς να αντισταθείς στο Υπερεγώ σου; Μια προσωπική εξομολόγηση, φόρος τιμής σε ένα πρόσωπο που επηρέασε τη ζωή μου με τρόπο πολύ βαθύτερο από την πολιτική συνάφεια. Hταν ξεχωριστός χαρακτήρας ο Σημίτης.