Γιορτές με παράδοση και μαζικές εκδηλώσεις, τα λεγόμενα «έθιμα του Πάσχα», δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν εφέτος πουθενά στη Ελλάδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το γενικό κλίμα των απαγορεύσεων, της μεγάλης αναδουλειάς, του γενικού κλεισίματος στα σπίτια. Τέρμα οι άσκοπες περιπλανήσεις και οι βόλτες, ο επίφοβος συγχρωτισμός με άλλους ανθρώπους στα γραφεία, σε καταστήματα και στους δρόμους σε όλες τις πόλεις αλλά και χωριά.
Προηγούνται άλλες ανάγκες από Δήμους και πολίτες, ενώ καθοριστικό λόγο έπαιξαν η απουσία χορηγών, τα μειωμένα κονδύλια για εκδηλώσεις από τα υπουργεία, τις Περιφέρειες και τους Δήμους όπως επίσης και η απουσία επισκεπτών και τουριστών. Εάν όλοι αυτοί οι «ξενόφερτοι» ήταν ευπρόσδεκτοι παλαιότερα, φέτος απωθούνται. Δηλώνεται ευθέως ότι δεν τους θέλουν ως επισκέπτες(και μάλιστα σε κλειστά ξενοδοχεία) σε χωριά και νησιά ,όπως έχουν ανακοινώσει δημόσια δήμαρχοι ,συμβούλια και φορείς κατοίκων. Επιπλέον, πλήρη αποτυχία , μέσα σε συνθήκες απαγόρευσης, σημείωσε κάθε προσπάθεια «αυθόρμητης αναβίωσης» του Καρνάβαλου στην Πάτρα και άλλες ανάλογες αναβιώσεις.
Η ματαίωση των εκδηλώσεων έγινε έτσι αναπόφευκτη.
Καταργούνται, όπως στις Απόκρεω, όλες οι εκδηλώσεις-ακόμα και υπαίθριες- και τα πανηγύρια του Μ. Σαββάτου και του Πάσχα. Από την Κέρκυρα (μπότηδες από τα μπαλκόνια) και τη Χίο (ρουκέτες) έως την Καλαμάτα (χαλκούνια) , την Κρήτη, τη Θεσσαλία και το Αγρίνιο.(χαλκούνια)
ΠΑΛΙΑ ΕΘΙΜΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΦΕΤΟΣ, ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο ρουκετοπόλεμος είναι τοπική παραδοσιακή εκδήλωση, η οποία διεξάγεται κάθε Πάσχα στην κωμόπολη Βροντάδος στη Χίο. Είναι μια ελληνική παραλλαγή της ρίψης πυροτεχνημάτων στα μεσάνυχτα πριν την Κυριακή του Πάσχα. Δύο αντίπαλες ενορίες στην πόλη ξεκινούν ρουκετοπόλεμο πετώντας δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες σε όλη την πόλη, με στόχο η μία να χτυπήσει το καμπαναριό της εκκλησίας από την άλλη πλευρά. Οι ρουκέτες είναι ξύλινα ραβδιά γεμισμένα με μείγμα που περιλαμβάνει πυρίτιδα.
Στο Καστελλόριζο ο χορός των κοριτσιών που στήνεται στον αυλόγυρο του Μητροπολιτικού ναού το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, είναι από τα γραφικότερα λαμπριάτικα έθιμα. Για τις περιορισμένες κοπέλες του νησιού είναι ένα από τα κυριότερα γεγονότα της ζωής τους. Είναι η μόνη περίπτωση να δουν και να τις δουν τα παλικάρια του νησιού
Στην Κορώνη, τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί, τα παιδιά, κρατώντας ένα σταυρό στο χέρι, γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και λένε τα πάθη του Χριστού. Τα φιλεύουν με κουλούρια, κόκκινα αυγά ή λεφτά.
Στο Καστανόφυτο Καστοριάς, τα παιδιά του χωριού, παίρνουν από την εκκλησία το χελιδόνι, (ξύλινο ομοίωμα περιστεριού) το κρατούν με ένα ξύλο ψηλά, το στολίζουν με λουλούδια και το περιφέρουν στα σπίτια. Κατά την περιφορά μαζεύουν δώρα και αυγά κόκκινα
Στην Πάρο, τα κεριά του Επιταφίου, τα φυλούν και όταν έχει φουρτούνα, βρέχει ή αστράφτει, τα ανάβουν να περάσει η κακοκαιρία. Ακόμα, στο εικονοστάσι, τοποθετείται και κλαδί ελιάς, που παραμένει εκεί ως αγιώτικο .
Στη Σπάρτη, όταν γυρίσουν τον Επιτάφιο, τον ξεστολίζει ο καντηλανάφτης, ο οποίος παίρνει τα κεριά και τα φυλάει. Την άλλη μέρα, τα βάζει ο παπάς σε ένα δίσκο με τα σταυρολούλουδα και τα μοιράζει στις γυναίκες. Τα λουλούδια αυτά, οι γυναίκες τα κρατούν ως φυλαχτό και όταν αρρωστήσει ένα παιδάκι βάζουν στα κάρβουνα λίγο νερό και μερικά σταυρολούλουδα και το λιβανίζουν.
Στις Σέρρες ξεχωριστή σημασία έχει και η συνήθεια των γυναικών, να τοποθετούν στη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου, πάνω σε τραπέζι μπροστά από το κατώφλι της Εξώπορτας, την εικόνα του Εσταυρωμένου ανάμεσα σε άνθη, αναμμένα κεριά και θυμιάματα. Δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο με χλόη φακής, ή κριθαριού, την οποία έχουν φυτέψει για αυτό το σκοπό, κάποια ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής.
Στο Λεωνίδιο Αρκαδίας ένα από τα έθιμα που ξεχωρίζει είναι με τα αυτοσχέδια μικρά αερόστατα, που φέγγουν στον ουρανό της Αρκαδίας και εξαφανίζονται. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά.