1.Εφεση κατά της μοναδικής, προς το παρόν, απόφασης με την οποία η διοικητική δικαιοσύνη επιδίκασε αποζημίωση σε συγγενείς θυμάτων από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι άσκησε το Δημόσιο, προκαλώντας δεύτερη δικαστική κρίση από το εφετείο.
Η έφεση που ασκήθηκε πριν από λίγες ημέρες, στηρίζεται σε λόγους οι οποίοι προκαλούν αίσθηση για μια τραγωδία η οποία είναι πρωτοφανής στα ελληνικά χρονικά σε καιρό ειρήνης.
Σύμφωνα με πληροφορίες η έφεση που άσκησε το δημόσιο στηρίζεται σε έξι λόγους, νομικούς και πραγματικούς, ανάμεσα στους οποίους,ότι η φονική πυρκαγιά υπήρξε «περιστατικό ανωτέρας βίας», δηλαδή ότι ήταν αδύνατον να αντιμετωπιστεί.
Ειδικότερα στην έφεση του δημοσίου, αναφέρεται ότι το δικαστήριο που επιδίκασε την αποζημίωση όφειλε να διατάξει πραγματογνωμοσύνη για να διευκρινιστούν ορισμένα θέματα, ενώ επικαλείται «αιφνίδια μεταβολή του καιρού», «σπανιότητα και ιδιαιτερότητα της τόσο ραγδαίας αύξησης της έντασης των ανέμων σε τοπικό επίπεδο» και φθάνει ως το σημείο να ισχυρίζεται,ότι «υπήρξε αντικειμενική αδυναμία πτήσης των εναέριων μέσων κατά τις απογευματινές ώρες του δυστυχήματος λόγω καιρικών συνθηκών».
Παράλληλα, στην έφεση αναφέρεται,ότι η έλλειψη εισήγησης από την Πυροσβεστική για εκκένωση της περιοχής, δεν επέφερε το θανατηφόρο αποτέλεσμα με την εκατόμβη των νεκρών, ενώ διατυπώνεται και ο ισχυρισμός,ότι ελήφθησαν μέτρα «άκρας επιμέλειας» και πως «η πυροσβεστική υπηρεσία δεν αδράνησε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, αλλά αντιθέτως επιστράτευσε άμεσα όλη τη διαθέσιμη δύναμη για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Παρά ταύτα, δεδομένου του τεράστιου πλήθους των ταυτόχρονων εστιών φωτιάς που εκδηλωνόνταν σε διάφορα σημεία στην επίδικη περιοχή και λόγω της ταχύτητας εναέριας και επίγειας μεταφοράς καυτρών, δεν κατέστη δυνατή αντικειμενικά η αντιμετώπιση όλων των περιστατικών...».
Επίσης στην έφεση του δημοσίου αναφέρεται ότι δεν είχε υλοποιηθεί τότε το σύστημα του 112, ότι οι δρόμοι εντός και πέριξ των οικισμών ήταν δαιδαλώδεις, χωρίς ρυμοτομία και αδιέξοδα και ότι η φωτιά εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα και οι άνεμοι έπνεαν με 10 η 11 μποφόρ.
Η απόφαση
Η απόφαση που προκάλεσε την έφεση του δημοσίου αφορά σε αποζημίωση 300 χιλιάδων ευρώ που επιδικάστηκαν σε πέντε συγγενείς μιας 77χρονης γυναίκας που έχασε τη ζωή της από την φονική πυρκαγιά. Η απόφαση φέρει αριθμό 17030 του 2022 ενώ στα διοικητικά δικαστήρια εκκρεμούν δεκάδες τέτοιες αγωγές για διεκδικήσεις αποζημιώσεων.
Κατά την απόφαση που δικαίωσε τους συγγενείς του 77χρονης που έχασε τη ζωή, της οι ευθύνες του δημοσίου λόγω παραλείψεων των αρμοδίων οργάνων κρίνεται άμεση ενώ σημειώνεται ότι η ευθύνη της Πυροσβεστικής να μην εισηγηθεί την εκκένωση της περιοχής στα αρμόδια όργανα του δήμου και της περιφέρειας είναι δεδομένη.
Παράλληλα απέρριψε τον ισχυρισμό του δημοσίου στη δίκη, που έχει προκαλέσει αίσθηση, ότι δηλαδή ή ίδια η παθούσα είχε ευθύνη για τον τραγικό θάνατό της, καθώς είχε σημειωθεί στο δικόγραφο του δημοσίου, ότι «λόγω της ενέργειας της ίδιας της θανούσας να αποχωρήσει αυτοβούλως, πεζή, από την οικία της, που, εν τέλει, παρέμεινε αλώβητη από την πυρκαγιά , οπότε εάν αυτή είχε παραμείνει εκεί, θα ήταν ασφαλής»(!)