Βαθύτατα άρρωστες και ανήθικες είναι συχνά οι εργασιακές σχέσεις στον τουριστικό τομέα στις Κυκλάδες, στην Κρήτη αλλά και σε άλλα νησιά. Οι βάρβαρες και κερδοσκοπικές συχνά συνθήκες εργασίας αποτελούν τα βασικά αντικίνητρα απασχόλησης στα ελληνικά ξενοδοχεία. Μεγάλη η άρνηση για εργασία με απαξίωση των ξενοδόχων ως εργοδοτών.
Δεν είναι όμως τα μόνα: η επιδοματική πολιτική και η μαύρη εργασία σε συνδυασμό με τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στη νοοτροπία των εργαζομένων, ειδικά των νεότερων γενεών, συμβάλλουν επίσης στη δημιουργία μεγάλου ελλείμματος εργαζομένων στον τουρισμό.
Ζήτημα είναι βεβαίως και το επίπεδο των μισθών που καταβάλλονται. Το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο ώστε πριν από δύο εβδομάδες ψηφίστηκε ρύθμιση που επιτρέπει την εισαγωγή εργαζομένων από το εξωτερικό προκειμένου να καλυφθούν τα μεγάλα κενά που αναμένονται και φέτος. Και αυτό σε μια χώρα που η ανεργία παραμένει στα επίπεδα του 10%. Τώρα, νέα έρευνα δείχνει πως το μέγεθος του προβλήματος είναι μεγαλύτερο απ' ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί.
Καταστρατήγηση εργατικής νομοθεσίας και κλαδικών συμβάσεων
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων σε Επισιτισμό και Τουρισμό Γιώργο Χότζογλου, καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση των κενών θέσεων εργασίας στον κλάδο διαδραμάτισε η πανδημία του κορωνοϊού, καθώς το πρόβλημα στο μέγεθος που παρουσιάζεται σήμερα προέκυψε αμέσως μετά την επανεκκίνηση του τουρισμού στη χώρα μας. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν δέχονται ότι τη χρονιά του απόλυτου ρεκόρ, το 2019, δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα, και ξαφνικά βρεθήκαμε το 2022 να έχουμε 61.000 κενές θέσεις και το 2023 ακόμη περισσότερες, βάσει των εκτιμήσεων. Το πρόβλημα επιδεινώθηκε, σύμφωνα με τον κ. Χότζογλου, γιατί πολλοί ξενοδοχοϋπάλληλοι δεν άντεξαν τη διαδικασία της αναστολής των συμβάσεων και την παροχή του επιδόματος των 543 ευρώ, τα οποία μάλιστα οι εργαζόμενοι σε επισιτισμό και τουρισμό λάμβαναν όχι κάθε μήνα, αλλά κάθε 45 και 50 ημέρες. Ετσι αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τον κλάδο, αναζητώντας εργασία σε άλλους, άσχετους με το αντικείμενό τους, κλάδους της ελληνικής οικονομίας, όπου υπήρχε 12μηνη απασχόληση με καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας.
Ο δεύτερος λόγος ήταν η καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας και των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, γιατί μόλις επαναλειτούργησε ο κλάδος υπήρξε μια ένταση της εργοδοτικής παραβατικότητας.
Η νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον τουρισμό έχει υπογραφεί από τον Νοέμβριο του 2022 και ακόμη δεν έχει οριστεί διαδικασία στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας ώστε να κηρυχθεί γενικώς υποχρεωτική και να εφαρμόζεται σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμη και μεγάλα, πεντάστερα ξενοδοχεία να μην εφαρμόζουν τις αυξήσεις 5,5% για το 2023, αμείβοντας τους εργαζομένους τους με τον κατώτατο μισθό, επικαλούμενα το γεγονός ότι δεν είναι μέλη της εργοδοτικής οργάνωσης που υπέγραψε τη σύμβαση.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ανύπαρκτοι ή έστω υποστελεχωμένοι, με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζονται οι νόμοι και οι συμβάσεις. Για παράδειγμα, σε Μύκονο, Σαντορίνη και Πάρο δεν υπάρχει Επιθεώρηση Εργασίας. Ο εργαζόμενος για να κάνει την καταγγελία του θα πρέπει να πάει στη Σύρο. Και αντίστοιχα, για να γίνει έλεγχος σε τρεις από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς θα πρέπει να πάει κλιμάκιο από τη Σύρο.
Και ο τρίτος είναι η εγκατάλειψη των εποχικά εργαζομένων τους χειμερινούς μήνες, από τη στιγμή που το επίδομα ανεργίας δίνεται πλέον μόνο για τρεις μήνες, από πέντε που ίσχυε στην προμνημονιακή περίοδο. Ετσι, για παράδειγμα, εργαζόμενοι που απασχολούνται στη Βόρεια Ελλάδα, όπου η τουριστική σεζόν διαρκεί λιγότερους μήνες απ' ό,τι στα μεγάλα νησιά, επιδοτούνται από το κράτος από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο και μένουν χωρίς εισόδημα μέχρι τον Μάιο του επόμενου έτους, που θα ξαναπάνε για δουλειά. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εργαζομένους της Νότιας Ελλάδας, με ένα μήνα διαφορά (απολύονται Οκτώβριο και επιδοτούνται έως Ιανουάριο).
Κάθε χρόνο βγαίνουν συνεχώς νέοι επαγγελματίες από τα δημόσια και τα ιδιωτικά ΙΕΚ που υπάρχουν. Δυστυχώς, όμως, οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται με τον χειρότερο τρόπο, στην πράξη, την αναντιστοιχία αυτών που μαθαίνουν στις σχολές με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Υπάρχουν, επίσης, προγράμματα μετεκπαίδευσης για εργαζομένους που δεν έχουν σπουδάσει. Ομως, το ίδιο το υπουργείο Τουρισμού, σύμφωνα με τον κ. Χότζογλου, υπονομεύει αυτά τα προγράμματα, καθώς τα μαθήματα αντί να ξεκινούν τον Οκτώβριο και να ολοκληρώνονται πριν από την έναρξη της τουριστικής σεζόν, ξεκινούν τα δύο τελευταία χρόνια τέλος Φεβρουαρίου, με αποτέλεσμα οι συμμετέχοντες να τα εγκαταλείπουν πρόωρα προκειμένου να εργαστούν.