1.Στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς του ΟΗΕ ως μια «ζωντανή μορφή τέχνης» ανήκει πλέον η ιταλική όπερα. Με παγκόσμια και διαχρονική συμβολή της Μαρίας Κάλλας.
Η ιταλική όπερα έκανε «πρεμιέρα» στα τέλη του 16ου αιώνα στη Φλωρεντία, αναδεικνύοντας πλήθος συνθετών παγκόσμιου και εγνωσμένου κύρους, από τον Κλαούντιο Μοντεβέρντι και τον Αντόνιο Βιβάλντι μέχρι τον Τζοακίνο Ροσσίνι και τον Τζουζέπε Βέρντι, αλλά και μεγάλους τραγουδιστές του μπελ κάντο, όπως ο Λουτσιάνο Παβαρότι. Σημειώνεται πως σήμερα υπάρχουν περίπου 60 όπερες σε όλη την Ιταλία, κάτι που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ.
Η Unesco, η πολιτιστική υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών, ανέφερε πως η ιταλική όπερα έλαβε τη θέση της στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, μαζί με άλλους ιταλικούς «θεσμούς», όπως η τέχνη της πίτσας.
«Η ιταλική όπερα είναι ένας φυσιολογικά ελεγχόμενος τρόπος τραγουδιού που ενισχύει τη δύναμη της φωνής σε ακουστικούς χώρους όπως αίθουσες, αμφιθέατρα, στάδια και εκκλησίες» σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Unesco.
Η πρώτη όπερα στην Ιταλία πιστεύεται πως ήταν η Δάφνη (Dafne) του Ιταλού συνθέτη της Αναγέννησης Τζάκοπο Πέρι που παρουσιάστηκε στη Φλωρεντία το 1598 για την οικογένεια των Μεδίκων.
Πολύ αργότερα, ο Βέρντι, ο μεγαλύτερος Ιταλός συνθέτης του 19ου αιώνα, χάρισε στην ανθρωπότητα αριστουργήματα όπως το Ριγκολέτο, η Τραβιάτα και ο Οθέλλος.
2.Η Μαρία Κάλλας συνέδεσε το όνομά της με τις διασημότερες λυρικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής και πρωταγωνίστησε στην πρώτη παραγωγή όπερας στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Εν συνόλω, ερμήνευσε 47 πλήρεις οπερατικούς ρόλους, πρωταγωνιστώντας σε αρκετές αναβιώσεις οπερατικών έργων και αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον για αυτά, με αποτέλ
εσμα την πάγια ένταξή τους στο σύγχρονο ρεπερτόριο της όπερας.
Μαρία Κάλλας: Η απόλυτη ντίβα της όπερας
Η Μαρία Κάλλας (Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1923 - Παρίσι, 16 Σεπτεμβρίου 1977), ήταν η κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λυρικό καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, η Ελληνίδα ντίβα Μαρία Κάλλας κυριάρχησε και άλλαξε για πάντα την πορεία της όπερας. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της, ιδιαίτερα το ιταλικό «μπελ-κάντο». Αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε τραγουδίστρια της όπερας, που φιλοδοξεί να κερδίσει από τους ειδικούς και το κοινό τον τίτλο της «νέας Κάλλας». Ακούραστα εργατική, δεν σταματούσε παρά μόνο όταν θεωρούσε ότι είχε αγγίξει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Η Μαρία Κάλλας υπήρξε η απόλυτη ντίβα.
Η μαγνητική σκηνική παρουσία και το θερμό ταμπεραμέντο της δημιουργούσαν αίσθηση όπου κι αν εμφανιζόταν. Η μουσική της κατάρτιση, η πρωτοτυπία στις ερμηνείες της -με την ικανότητά της να πλάθει χαρακτήρες, να διεισδύει σε βάθος και στην ουσία να γίνεται η ίδια ο ρόλος– και η απόλυτη κυριαρχία της στο κοινό υπήρξαν αναμφισβήτητες. Η τραγουδίστρια που αναβίωσε το ξεχασμένο ρεπερτόριο του μπελ κάντο, η ερμηνεύτρια που μετέτρεψε τη σκηνή σε ένα συναρπαστικό θέαμα και αληθινό θέατρο, η προσωπικότητα που είχε την απόλυτη λάμψη της κορυφής, η Μαρία Κάλλας ήταν η όπερα.
Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου-σολφέζ και σε ηλικία 11 ετών κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών. Το 1939 εγγράφηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη τραγουδιού της διάσημης Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ου αιώνα), κοντά στην οποία γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου.