1.Κενό αντιπολίτευσης--(Τεταρτη 21.2.2023)
Αλέξης Παπαχελάς
-«Αντιπολίτευση δεν υπάρχει στη χώρα. Ούτε για να διοχετεύσει σε αυτήν κάποιος τη δυσαρέσκεια ή τον θυμό του. Ούτε όμως και για να ξέρει ότι, αν το αποφασίσει, υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να τον κυβερνήσει. Ούτε το ένα ούτε και το άλλο είναι υγιές να το νιώθει ο Ελληνας πολίτης· κάθε άλλο.
Ο πρωθυπουργός έχει πετύχει την τέλεια συνταγή. Κρατάει τη Ν.Δ. συμπαγή και σε υψηλά δημοσκοπικά επίπεδα. Καλύπτει πολιτικά το Κέντρο, αλλά και ένα κομμάτι της Δεξιάς. Και είναι πολύ δύσκολο για έναν νηφάλιο ψηφοφόρο να σκεφθεί κάποιον άλλο ηγέτη κόμματος ως φερέγγυα εναλλακτική λύση εξουσίας.
Η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη. Απέχει πολύ από τη διεκδίκηση της εξουσίας. Η ιδέα των συμμαχικών κυβερνήσεων απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων από το εκλογικό σώμα, μαζί με την απλή αναλογική.
Χρειάζεται, όμως, προσοχή. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας υποφέρει και εν πάση περιπτώσει δεν νιώθει ότι ωφελείται από την ανάπτυξη της οικονομίας. Η αντισυστημικότητα, οι θεωρίες συνωμοσίας και το αίσθημα του φόβου χαρακτηρίζουν ένα σημαντικό μέρος του δημόσιου διαλόγου. Μπορεί η κοινωνία να προχωράει προς τα εμπρός, αλλά αυτό κάνει ένα άλλο κομμάτι να οχυρώνεται στα μετόπισθεν, γιατί νιώθει ότι «αυτό το τρένο πάει πολύ γρήγορα, χωρίς να ξέρω πού θα καταλήξει».
Ποιος είναι ο κίνδυνος; Οσο δεν υπάρχει ένα ημισυστημικό κόμμα να εισπράξει τη δυσφορία και τον θυμό των πολιτών, θα ευνοηθούν τα αντισυστημικά κόμματα, τα οποία πουλάνε λίγη τρέλα και ακρότητα. Η ζωή τους είναι πολύ εύκολη με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με σχετικά λίγα χρήματα κάνεις θαύματα και στήνεις καμπάνιες.
Ελλοχεύει, ωστόσο, ένας ακόμη κίνδυνος: να διοχετευθούν ο θυμός και η απελπισία ενός κομματιού της κοινωνίας, ειδικά των νέων, στο «μπάχαλο» και στον δρόμο. Οταν νιώθεις ότι δεν έχεις εναλλακτική εξουσίας και δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα με την ψήφο σου, οι επιλογές είναι περιορισμένες, ενίοτε και απρόβλεπτες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανάγκη να υπάρξει μια σοβαρή αλλά δυναμική αντιπολίτευση είναι επιτακτική. Πέραν, βεβαίως, του γεγονότος ότι αποτελεί και το καλύτερο αντίδοτο στην όποια κυβερνητική αλαζονεία μπορεί να προκαλεί η αίσθηση της απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας».
11.2.2023.Η παγίδα των ψευδαισθήσεων ( για την Τουρκία στο Αιγαίο).
«Στη διπλωματία οι ψευδαισθήσεις συνιστούν κατάρα και παγίδα. Διάβαζα τους τίτλους εφημερίδων και σάιτς για τις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Φιντάν. «Επαναφέρει τις τουρκικές προκλήσεις», ήταν ένας τίτλος που έπαιξε πολύ. Είναι όμως λανθασμένος. Η Τουρκία δεν έχει ποτέ βγάλει από το τραπέζι τις διεκδικήσεις της. Ποτέ. Αντιθέτως, κρατάει μία πολύ διάφανη στάση, που δεν επιδέχεται παρεξηγήσεις.
Σημαίνει αυτό ότι δεν πρέπει να μιλάμε; Προφανώς όχι. Και η Ελλάδα και η Τουρκία χρειάζονται την περίοδο ηρεμίας που διανύουμε, για διαφορετικούς λόγους. Η Τουρκία γιατί θέλει να κλείσει μέτωπα και να πάρει το πολυπόθητο πράσινο φως για τα αμερικανικά F-16 και να διασφαλίσει ότι θα παραλάβει τα γερμανικά υποβρύχια. Η Ελλάδα γιατί, επιτέλους, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την εκ βάθρων αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων και την αμυντική της βιομηχανία, ενώ παράλληλα αναμένει σημαντικές ενισχύσεις των εξοπλιστικών της συστημάτων τα επόμενα 3-4 χρόνια.
Πέραν όλων αυτών, είναι πολύ θετικό ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή κανάλια επικοινωνίας και ένα «δίχτυ ασφαλείας» που αποτρέπει να φτάσουμε κοντά στον πόλεμο, όπως συνέβη με το «Ορούτς Ρέις» ή την υβριδική εισβολή στον Εβρο.
Καλό είναι να καταλάβουμε ότι η Τουρκία δεν «επαναφέρει» καμία διεκδίκηση· τις έχει εκεί –διευρυμένες– πάνω στο τραπέζι.
Οι τουρκικές θέσεις δεν θα αλλάξουν, πάντως. Και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ελληνοτουρκικής προσέγγισης αντιλαμβάνονται, άλλωστε, ότι οι θέσεις της Τουρκίας έχουν σκληρύνει τα τελευταία χρόνια. H Αγκυρα το έδειξε καθαρά με το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τη διεξαγωγή ερευνών σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Εκανε όμως κάτι άλλο που άλλαξε τελείως τα δεδομένα. Με επιστολές στον ΟΗΕ, επίσημες και μη αναστρέψιμες, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από κάθε προηγούμενη θέση της.
Ισχυρίζεται ότι όλα τα ανατολικά νησιά από τη Λήμνο έως το Καστελλόριζο είναι παράνομα στρατιωτικοποιημένα και πως κατόπιν αυτού, η ελληνική κυριαρχία σε αυτά είναι αμφισβητούμενη. Και συνεχίζει η τουρκική θέση: λόγω αμφισβητούμενης κυριαρχίας, τα νησιά αυτά δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών.
Επειδή ξεκινήσαμε μιλώντας για ψευδαισθήσεις, καλό είναι να καταλάβουμε ότι η Τουρκία δεν «επαναφέρει» καμία διεκδίκηση· τις έχει εκεί –διευρυμένες– πάνω στο τραπέζι. Ψευδαίσθηση, όμως, πιστεύω ότι έχει όποιος ονειρεύεται πως, με αυτές τις θέσεις, Ελλάδα και Τουρκία υπάρχει περίπτωση να υπογράψουν συνυποσχετικό για την παραπομπή των διαφορών τους στη Χάγη».