Μια ζωή τριών και πλέον δερκαετιών,μεστή από δημιουργία, προσανατολισμό προς όλα τα μεγάλα ρεύματα του διεθνούς, θεάτρου, μεγάλες καλλιτεχνικές επιτυχίες σε ξεχωριστές παραστάσεις όλα με σφραγίδα το προσωπικό του μόχθο και αξία,Το 1990 δημιουργεί τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό «Φάσμα» – Απλό Θέατρο, από τον οποίο έχουν ανέβει περισσότερες από 40 παραγωγές έως σήμερα – περίπου 25 σε σκηνοθεσία του ίδιου.
Εφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών, ο σκηνοθέτης Αντώνης Αντύπας, σύζυγος της συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου. Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε η ίδια η σύζυγός του, με ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Facebook.
«Ο αγαπημένος μου Αντώνης Αντύπας, ο άνθρωπος που 40 χρόνια μου χάρισε την αγάπη του και την απόλυτη αφοσίωση, δεν υπάρχει πια. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου και θα μείνει για πάντα ο πολύτιμος οδηγός μου. Αντώνη μου σ' αγαπώ και θα σε βλέπω πάντα με το γέλιο στο όμορφό σου πρόσωπο».
Ποιος ήταν
Ο Αντώνης Αντύπας γεννήθηκε το 1941 στον Βύρωνα της Αθήνας. Ο πατέρας του, Διονύσιος Αντύπας, ήταν από το Ληξούρι Κεφαλονιάς και η μητέρα του, Ευτυχία Ψυλλάκη, ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη.
Το 1960 ξεκίνησε σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά όμως το 1963 τις διέκοψε και μπήκε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν από την οποία αποφοίτησε το 1966.
Η πορεία του στο θέατρο ξεκίνησε από την υποκριτική, αρχικά από το Θέατρο Τέχνης του Κουν μέχρι το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά.
Το 1964 συμμετείχε στον χορό των Ορνίθων του Κουν και το 1965 στον χορό των Περσών και πάλι του Κουν. Από το 1965 ως το 1971 συμμετείχε σε μια σειρά παραστάσεων ξένων έργων σε σκηνοθεσία του Κουν (Μαρά/Σαντ του Πέτερ Βάις το 1965, Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Λουίτζι Πιραντέλλο το 1968, το Παιχνίδι της σφαγής του Ευγένιου Ιονέσκο το 1970 και Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ το 1971) και σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λαζάνη (Το καλοκαίρι του Ρομαίν Βενγκαρτέν το 1968) και ο Δράκος του Εβγκένι Σβαρτς το 1971.
Το 1972-1979 ακολουθούν μια σειρά από συμμετοχές του σε παραστάσεις συχνά ξένων έργων με τη σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή (Ο λοχαγός του Κέπενικ του Καρλ Τσούκμαγερ το 1972), του Λάμπρου Κωστόπουλου (Τέλος καλό, όλα καλά του Ουίλιαμ Σαίξπηρ το 1973 στο Εθνικό Θέατρο), του Κώστα Μπάκα, του Νίκου Χατζίσκου, του Γιώργου Μιχαηλίδη, του Κανέλου Αποστόλου και του Λεωνίδα Τριβιζά (Ρωμέιικο Πανόραμα του Βαγγέλη Γκούφα το 1978, Στη ζούγκλα των πόλεων του Μπέρτολτ Μπρεχτ το 1979).
Εκεί, στα χρόνια του 1970, εκδηλώνει ενδιαφέρον για τη σκηνοθεσία. Το 1971-72 παρακολουθεί σεμινάρια σκηνοθεσίας στη σχολή City Literary Institute στο Λονδίνο και το 1972 εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη του Αλέξη Μινωτή. Η σκηνοθετική καριέρα του ξεκίνησε με έργα Αμερικανικού Ρεαλισμού.
Σημαντικές στιγμές της πορείας του
Το 1974, ο Αντώνης Αντύπας και ο Χρήστος Πολίτης ιδρύουν το Απλό Θέατρο.
Το 1982 μετατρέπει σε θέατρο ένα γκαράζ όπου ανεβαίνει το έργο «Τα γούστα του κυρίου Σλόαν» του Τζο Ορτον.
Το 1990 δημιουργεί τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό «Φάσμα» – Απλό Θέατρο, από τον οποίο έχουν ανέβει περισσότερες από 40 παραγωγές έως σήμερα – περίπου 25 σε σκηνοθεσία του ίδιου.