Με βεβαιότητα ότι τελικά στη δύσκολη αναμέτρηση θα κερδίσει άνετα μάλιστα η Κάμαλα Χάρις... Με το βλέμμα στην οικονομική πολιτική της προηγούμενης τετραετίας, οι Financial Times κάνουν τη δική τους πρόβλεψη για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, παραγνωρίζοντας τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι η Κάμαλα Χάρις και ο Ντόναλντ Τραμπ δίνουν μάχη στήθος με στήθος
Μεγάλωσε το φαινόμενο και το όλο κακό. Οι πάντες σχεδόν στα ΜΜΕ (από εφημερίδες, ιστοσελίδες, ραδιοτηλεοπτικά μέσα, Διαδίκτυο κλπ) είτε καταφεύγουν να ομιλούν για αμφίρροπη μάχη Τράμπ-Χαρις είτε αποφεύγουν κάθε «μονομερή προτίμηση». Επιλέγουν την ...ίση απόσταση , δέσμιες του κλίματος για αμφίρροπη μάχη των δημοσκοπήσεων.
Πριν από λίγα 24ωρα η Washington Post τάραξε τα νερά με τη σιωπή της και το σπάσιμο της δικής της παράδοσης.. Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα αμερικανικά δεδομένα, η εφημερίδα αποφάσισε να μη στηρίξει καμία από τις δύο υποψηφιότητες για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Παραδοσιακά εδώ και δεκαετίες η εφημερίδα παίρνει ανοιχτά θέση στις εκλογικές αναμετρήσεις και η συντακτική της ομάδα είχε ένα έτοιμο κείμενο στηρίζοντας την Κάμαλα Χάρις.
Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να απομακρύνει 250.000 συνδρομητές της Washington Post ως τώρα, αριθμός που αντιστοιχεί στο 10% των συνολικών συνδρομών. Ακόμα και αν μερικοί εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων της εφημερίδας συνυπέγραψαν σε αυτή κείμενο στο οποίο καταδικάζουν την απόφαση του μέσου, ο ιδιοκτήτης της και τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, Τζεφ Μπέζος, στηρίζει μέχρι τέλους την απόφασή του. Σε ανοιχτή επιστολή του, που επίσης δημοσιεύτηκε στη Washington Post, ο μεγιστάνας κάνει λόγο για τη χαμένη αξιοπιστία των μέσων και τον κόσμο που τα θεωρεί μεροληπτικά. Ετσι, όπως γράφει, επιλέγει να επιστρέψει στις ρίζες της εφημερίδας και τον Γιουτζίν Μέγιερ, εκδότη της μεταξύ 1933-1946, που επίσης επέλεγε να μη διαλέγει ανοιχτά πλευρά.
Ακόμα και αν στη μακρά λίστα των αμερικανικών μέσων κραταιά ονόματα όπως οι New York Times (βασικός αντίπαλος της Washington Post) και περιοδικά όπως το New Yorker ή το Rolling Stone, θεωρούν χρέος τους να στηρίξουν την υποψηφιότητα της αρεσκείας τους (σε αυτές τις περιπτώσεις, την Κάμαλα Χάρις), η Washington Post δεν είναι η μόνη που επιλέγει να σιωπήσει. Το ίδιο έκαναν και οι Los Angeles Times, ιδιοκτησίας Πάτρικ Σουν Σιονγκ, δημιουργώντας κύματα αντιδράσεων από τους αναγνώστες τους και οδηγώντας υψηλόβαθμα μέλη της συντακτικής ομάδας στην παραίτηση.
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά της ενημέρωσης με θάρρος και ευθύτητα. Με βάση τις δημοσκοπήσεις η Κάμαλα Χάρις και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι οριακά ισόπαλοι ενώ με βάση τα αποκαλούμενα προγνωστικά μοντέλα είναι ελαφρώς πιθανότερο να επικρατήσει ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Πάντως ο Μάρτιν Σάντμπου, οικονομικός σχολιαστής των Financial Times, δεν εμπιστεύεται ούτε τις δημοσκοπήσεις ούτε τα προγνωστικά μοντέλα. Σχετικά με τις δημοσκοπήσεις γράφει πως έπαψε να τις λαμβάνει σοβαρά υπόψη μετά από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022.
Τότε πλήθος έμπειρων πολιτικών αναλυτών, επικαλούμενοι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, έκαναν λόγο για «κόκκινο κύμα» (το κόκκινο είναι το χρώμα των Ρεπουμπλικάνων) που θα σάρωνε τις ΗΠΑ. Αυτό δεν συνέβη, οι δημοσκοπήσεις είχαν πέσει έξω, όπως είχαν πέσει έξω επίσης ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2016 και του 2020. Ο Σάντμπου αναγνωρίζει πως τα γκάλοπ αιχμαλωτίζουν την προσοχή. Αναγνωρίζει επίσης πως οι δημοσκόποι κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να να φτάσουν πιο κοντά στο πραγματικό αποτέλεσμα αυτήν τη φορά. Ωστόσο θεωρεί πως το μοναδικό ουσιαστικό που αποκαλύπτουν στην προκειμένη οι δημοσκοπήσεις είναι πως δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Οσο για τα αποκαλούμενα προγνωστικά μοντέλα, σύμφωνα με τον σχολιαστή των Financial Times είναι χειρότερα από τις δημοσκοπήσεις, γιατί υποτίθεται πως προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες, όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. «Αυτά τα μοντέλα (όπως του 538 και του Economist) θα σας πουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες πιθανότητες, ας πούμε, να κερδίσει ο Τραμπ (52% έναντι 50% την ώρα της συγγραφής του άρθρου). Αλλά μια κατανομή πιθανοτήτων δεν αποτελεί πρόβλεψη – όχι όσον αφορά κάτι που θα συμβεί μία φορά.
Ακόμη και μια πιο ασύμμετρη κατανομή δεν "προβλέπει" κανένα αποτέλεσμα, λέει ότι και τα δύο είναι πιθανά και, το πολύ, ότι ο δημιουργός του μοντέλου θεωρεί πιο σίγουρο ότι θα συμβεί το ένα παρά το άλλο. Μια "πρόβλεψη" σχεδόν 50-50 δεν λέει τίποτα απολύτως – ή τίποτα περισσότερο από το "δεν ξέρουμε τίποτα" σχετικά με το ποιος θα κερδίσει», γράφει ο Μάρτιν Σάντμπου. Είναι η οικονομία, ανόητε...