Μια, λοιπόν, από τις θεωρίες λέει ότι η ποινή, η οποία είναι επαγόμενο κακό για κάποια κακή πράξη που έχεις κάνει, μια από τις θεωρητικές της θεμελιώσεις είναι η ανταπόδοση. Επάγεις κακό για κάποιο κακό που έχει γίνει. Ο προϋπολογισμός που καταθέτει η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και σας καλεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ψηφίσετε είναι το επαγόμενο κακό σε εσάς για όσα κακά έχετε πράξει. Είναι η νέμεσις, η οποία έρχεται με τον προϋπολογισμό αυτόν για όσα έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ και όσα είπε το αμέσως προηγούμενο διάστημα.
Διότι πώς αλλιώς να εκληφθεί, όταν για παράδειγμα, από την εξαγγελία της 13ης σύνταξης, για την οποία ήσασταν πολύ χαρούμενοι, τώρα νομοθετείτε με τον προϋπολογισμό αυτό περικοπές στις συντάξεις ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου; Πώς αλλιώς να εκληφθεί, όταν για παράδειγμα εσείς, που αντιστεκόσασταν σθεναρά ακόμα και στην ιδέα της ιδιωτικοποίησης, νομοθετήσατε ήδη και προχωρήσατε στην ιδιωτικοποίηση του ΟΔΙΕ και ετοιμάζεστε εκόντες άκοντες να νομοθετήσετε την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ; Πώς αλλιώς να εκληφθεί, όταν εσείς που εξαγγέλλατε στα πλαίσια αναπτυξιακών λογικών και επεκτατικών πολιτικών –έχει υπερασπιστεί ο κ. Τσακαλώτος πολύ σθεναρά- καταθέτετε έναν προϋπολογισμό περιοριστικό;
Η αλήθεια είναι ότι για εμάς είναι από τις μεγάλες χαρές το να σας βλέπουμε σε αυτή την κατάσταση. Είναι ένα είδος ανταποδόσεως για αυτά που περάσαμε πέντε χρόνια, γι' αυτά που ακούσαμε από εσάς, γι' αυτά που υποστηρίξατε όλα αυτά τα χρόνια, να σύρεστε σήμερα εξαναγκασμένοι να υποστηρίξετε αυτόν τον προϋπολογισμό ως αριστερή διακυβέρνηση, να ακούμε σήμερα τον κ. Τσακαλώτο –τον θυμάμαι από τα ορεινά- να φωνάζει για τις αρετές της κοινωνικής οικονομίας, η οποία προφανώς δεν υπάρχει σε όλον τον προϋπολογισμό, να φωνάζει εναντίον των περιοριστικών πολιτικών, να μιλάει εναντίον της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Είναι η αλήθεια μια κάποια δικαίωση, μια ανταπόδοση και φαντάζομαι ότι τα καλύτερα έρχονται.
Πέρα, όμως, από αυτήν τη θεωρία της ανταποδόσεως και της ποινής που σας αξίζει και την οποία εκτίετε, μου το έλεγαν -είναι αλήθεια- ορισμένοι φίλοι μου οι οποίοι αρέσκονται σε στρατηγικές προσεγγίσεις της πολιτικής, μου έλεγαν «Γιατί αγχώνεσαι; Γιατί δεν θέλεις να κυβερνήσει η Αριστερά; Ασ' τους τους ανθρώπους, ασ' τους να το κάνουν. Ασ' τους να το δουν, να το ζήσουν, να το ζήσουμε και εμείς και να βγάλει και ο ελληνικός λαός τα συμπεράσματά του από αυτή τη διακυβέρνηση της Αριστεράς. Γιατί δεν τους αφήνεις; Εγώ έλεγα ότι δεν τους αφήνω, γιατί θα υποστεί καταστροφή ο τόπος -προσπαθώ να μην τους αφήσω- αλλά εν πάση περιπτώσει, ενδεχομένως η διαλεκτική των πραγμάτων επιβάλλει αυτού του τύπου την προσέγγιση.
Υπάρχει, όμως, ελπίδα σε αυτόν τον προϋπολογισμό, κύριε Τσακαλώτο; Γιατί εγώ θα πω το εξής: Σε σχέση με τη δημοσιονομική προσαρμογή που κάνετε, πράγματι εγώ είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσα να σας κακίσω για αυτό. Πρέπει, αλλά την κάνετε σωστά; Και κυρίως, η δημοσιονομική προσαρμογή έχει ένα νόημα, όταν έχει μια ελπίδα, ένα μέλλον, μια κατεύθυνση, μια προοπτική. Παραδείγματος χάριν, γιατί φαντάζομαι ότι σε αυτό περίπου έχουμε συμφωνήσει, ακούω τελευταίως κορώνες για τις επενδύσεις. Σας ενδιαφέρουν οι επενδύσεις, οι ιδιωτικές επενδύσεις, αυτές που φέρνει το γνωστό κακό καπιταλιστικό κεφάλαιο. Τα ξέρουμε αυτά, αλλά για αυτές λέμε τώρα και σας ενδιαφέρουν αυτές. Αυτές, όμως, οι επενδύσεις, πώς παραδείγματος χάριν, θα γίνουν όταν διαβάζουμε για τα έσοδα μιας κρατικής εταιρίας που λέγεται ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία έχει γυρίσει στην κερδοφορία;
Διαβάζω τηλέφωνο του Ζηλιασκόπουλου -είναι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας- με την Hewlett Packard στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει γιατί οι αμαξοστοιχίες της ελληνικής εταιρίας μεταφορών έχουνε σταματήσει στα σύνορα με τα Σκόπια, διακόπτοντας την ομαλή ροή των προϊόντων της αμερικανικής πολυεθνικής από την Ασία στον Πειραιά και από εκεί στην κεντρική Ευρώπη. Το ίδιο τηλέφωνο, αντίστοιχο με την DB Schenker, θυγατρική της Deutsche Bank στα logistics, η οποία δρομολογεί δεκάδες αμαξοστοιχίες κάθε μήνα από την Ελλάδα προς την Ευρώπη και αντιστρόφως.
Τον ίδιο εκνευρισμό έχουν δεκάδες ξένες επιχειρήσεις. Γιατί; Γιατί εδώ αναιρείται αυτό, το οποίο είχαμε πει ότι θα κάνουμε και είχαμε συμφωνήσει όλοι στην Αίθουσα, ότι η Ελλάδα είναι διαμετακομιστικό κέντρο. Και γιατί το κάνει αυτό; Γιατί η Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση. Γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τις ροές. Γιατί δεν έχει τρόπο τι θα κάνει τους ανθρώπους που στοιβάζονται σε αυτά τα κλειστά σύνορα. Και διεκόπη αμαξοστοιχία και διεκόπησαν τα σιδηροδρομικά δρομολόγια γι' αυτόν το λόγο. Έτσι θα τις φέρετε τις επενδύσεις; Και ήταν μόνο αυτό;
Και ήταν μόνο αυτό; Την προηγούμενη εβδομάδα, μία από τις προηγούμενες εβδομάδες, λίγες εβδομάδες πριν, πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με προϊόντα της ΗUΑWEI, η οποία έχει εγκαταστήσει ευρωπαϊκό κέντρο διανομής στην Ελλάδα, περίμενε επί μέρες αγκυροβολημένο να λήξει η απεργία πλοηγών και ναυτεργατών, προκειμένου να ξεφορτώσει εμπορευματοκιβώτια.
Έτσι θα τις φέρετε τις επενδύσεις; Ποια είναι η προοπτική; Μπορείτε να μην φέρετε κανέναν, αλλά εν συνεχεία, κύριε Μπάρκα, θα πρέπει να απαντήσετε γιατί θα κάνετε το νέο κύκλο περικοπών. Γιατί θα κόψετε και άλλο τις συντάξεις; Γιατί θα εξαναγκαστείτε να μειώσετε τους μισθούς; Γιατί σε τελευταία ανάλυση η χώρα δεν θα ανακάμπτει; Γιατί αν έχουμε εδώ συμφωνήσει ότι πια δεν πιστεύουμε σε αυτές τις δημόσιες επενδύσεις που ευαγγελιζόταν ο κ. Τσακαλώτος, όποιος θέλει να μιλήσει για δημόσιες επενδύσεις, μπορεί να κοιτάξει τον προϋπολογισμό που είναι ακριβώς ο ίδιος προϋπολογισμός που ήταν και πέρυσι και πρόπερσι και παραπρόπερσι στο επίπεδο των δημοσίων επενδύσεων.
Αν δεν περιμένουμε, λοιπόν, την ανάπτυξη από τις δημόσιες επενδύσεις –που δεν την περιμένουμε, να συμφωνήσουμε ότι δεν την περιμένουμε από εκεί, έτσι γράφει ο προϋπολογισμός που θα ψηφίσετε- τότε πρέπει να τις φέρετε από τις ιδιωτικές επενδύσεις. Και οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν έρχονται έτσι. Γιατί, αν δεν φέρετε την ανάπτυξη -που δεν έρχεται με αυτόν τον προϋπολογισμό που ψηφίζετε, για όλα αυτά τα οποία κάνετε και τα οποία εγκρίνετε εδώ- τότε στην πραγματικότητα είστε υποχρεωμένοι αενάως να κάνετε δημοσιονομική προσαρμογή.
Εδώ, λοιπόν, πού βρισκόμαστε και επειδή τίθεται και το θέμα της συναίνεσης, σε τι ακριβώς τη ζητάτε; Στις ιδιωτικοποιήσεις; Σας τη δώσαμε. Στη δημοσιονομική προσαρμογή; Είμαστε σύμφωνοι επί της αρχής. Σε τι ακριβώς ζητάτε τη συναίνεση; Στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Σας τη δώσαμε. Αν, όμως, ζητάτε τη συναίνεση, ώστε εσείς να υπονομεύετε τον ιδιωτικό τομέα, να τον υπεροφορολογείτε, να τσακίζετε το μόνο όχημα επενδύσεων και ανάπτυξης που έχουμε και εν συνεχεία να ξανακάνουμε την ίδια συζήτηση και τον ίδιο κύκλο, τότε νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξετε αλλού στην Αίθουσα, αν θα βρείτε κανένα, γιατί φοβάμαι ότι σε αυτό θα είστε μόνοι σας.