Όλη η υψηλή κοινωνία θα ήταν εκεί, στολισμένη με την τελευταία λέξη της μόδας, κι εγώ χωρίς ούτε ένα καινούργιο βραδινό, χωρίς ούτε καν ένα παπούτσι Καλογήρου (για louboutin, ούτε καν γίνεται λόγος).
Πήρα ότι μου είχε απομείνει από το μηνιάτικο του Δεκεμβρίου και έτρεξα στα καταστήματα μήπως και σώσω την κατάσταση. Λάθος ενέργεια. Ο πανικός μου διπλασιάστηκε. Οι τιμές απλησίαστες στους γνωστούς οίκους, το μηνιάτικο μου φέτος μετά βίας κάλυπτε το καλσόν και τα έξοδα καλλωπισμού (μαλλιά, νύχια κλπ.) Επέστρεψα στο σπίτι στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης. Μέσα στην πασαρέλα των διαφόρων οίκων, εγώ θα ήμουν με το περσινό βραδινό (για να μην πω το προπέρσινο!) Τραγωδία.
Βέβαια, το να μην πάω στο ρεβεγιόν, πιθανόν να ήταν ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία και αφορμή για κακεντρεχή σχόλια. Έψαξα κι εγώ την ντουλάπα μου, βρήκα ότι πιο απλό (και σικ) είχα από παλιά, μήπως και δεν το θυμηθούν οι ιέρειες της μόδας και πήγα στη δεξίωση.
Τι φορέματα ήταν αυτά, τι κοσμήματα... Κάτι βέβαια, μου θύμιζαν, αλλά υπέθεσα ότι τα είδα στις σελίδες της γαλλικής Vogue. Όλα πήγαν κατ' ευχήν, δεν άκουσα τίποτα σχόλια (τουλάχιστον μπροστά μου) και γύρισα σπίτι μου εμφανώς απογοητευμένη που αποτελούσα την εξαίρεση, το παλιομοδίτικο μίασμα στην καλόγουστη δεξίωση της κας Παπαφραγκάτου.
Τότε θυμήθηκα τις παλιές καλές εποχές, που τσάκιζα τις πιστωτικές και έκανα εκρηκτικές εμφανίσεις. Είχα μάλιστα κρατήσει και τα περιοδικά με φωτογραφίες από προηγούμενα γκαλά. Έβγαλα λοιπόν από το συρτάρι μου το πάνθεον των αναμνήσεων για να ξεφυλλίσω τις παλιές καλές ημέρες, κι εκεί... τι έκπληξη!!! Τα περιοδικά έμοιαζαν σαν σύγχρονα, αφού τα ίδια μοντελάκια φιγούραραν στις σελίδες τους, ακριβώς τα ίδια με αυτά που είχα μόλις δει στην δεξίωση της κας Παπαφραγκάτου.
Αστραπιαία πήρα την κολλητή μου, μήπως και έλυνε την απορία μου για το τι είχε συμβεί... «Δεν κατάλαβες τίποτα αγαπητή μου;», μου είπε. «Το μόνο που ήταν καινούργιο στη δεξίωση της κας Παπαφραγκάτου ήταν το συνολάκι της Ντόνας, της φιλιππινέζας της, κι αυτό, γιατί το είχε πάρει 5 ευρώ από τους κινέζους της γειτονιάς της!!»
Ευτυχώς Θεέ μου, πήρα μια ανάσα! Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, σκέφτηκα. (Εκτός ίσως από τις Φιλιππινέζες!!)