NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Μεγάλος ο βαθμός δυσκολίας. Δεν βοηθούν οι εύκολες προφητείες είτε φανατικών υποστηρικτών και τυφλών συνεργατών (που ομιλούν συνήθως για φαντασιώσεις εξουσίας επί δεκαετίες, όπως επί ΓΑΠ, Σαμαρά και Τσίπρα) είτε χαιρέκακων επικριτών και πολέμιων, εντός και εκτός του κόμματος.

Μάλλον άδηλο, αρχικά, το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ανώτερα αξιώματα της Πολιτείας, καθώς μόλις πάτησε το πρώτο σκαλί. Επόμενο και κρίσιμο σκαλί η εκλογική πρωτιά (έστω χωρίς αυτοδυναμία) και μετά η Πρωθυπουργία της χώρας. Πότε μπορεί να γίνουν όλα αυτά;

 

Εάν λάβουμε υπόψη τρείς παράγοντες, όλα αυτά δεν θα αργήσουν : Τη ραγδαία φθορά της Κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, τα αισθήματα απαξίωσης για τον Αλέξη Τσίπρα και το ευρύτερο κύμα συμπάθειας και υποστήριξης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αθροίσθηκαν πολλοί οι Έλληνες, που θέλουν αλλαγή σελίδας στην πορεία της χώρας, βλέπουν με συμπάθεια στο πρόσωπο του νέου αρχηγού της ΝΔ και αισιοδοξία την νέα πορεία της χώρας..

 

Παράγοντες, οι οποίοι-το δείχνουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις- αποκτούν ιδιαίτερη δυναμική ανατροπής. Eάν ο περσινός χρόνος 2015 φαίνεται να ήταν η κορυφαία χρονιά του Αλέξη Τσίπρα, ο φετινός χρόνος φαίνεται να είναι -κι αυτός από τον Ιανουάριο- η σημαδιακή χρονιά προς την κορυφή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν αποκλείεται μάλιστα για ορισμένους το 2016 να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές και σε πρωτιά της ΝΔ και του Κυριάκου, δηλαδή σε βέβαιη πρωθυπουργία, έστω χωρίς αυτοδυναμία του κόμματος στη Βουλή.

 

 

Μια τέτοια δυναμική ανατροπής, δείχνει μάλλον φυσιολογική σήμερα (μέσα σε γενικό κλίμα φθοράς, παραλυσίας και δημοσκοπήσεων), δύο κρίσιμες εξελίξεις. Πρώτον, ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κρατήσει ο Πρωθυπουργός περισσότερο από ενάμιση ,το πολύ δύο χρόνια θητείας, από τον Ιανουάριο του 2015. Δεύτερον σημασία θα έχει το μέγεθος της πολιτικής απαξίωσης της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και βεβαίως της ήττας στις κάλπες. Εάν λχ., θα είναι με περίπου δέκα μονάδες διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δορυφόροι του, μαζί με την ασόβαρη «Ένωση Κεντρώων» μάλλον θα εξαφανισθούν, αντίθετα άλλοι της Κεντροδεξιάς θα ενσωματωθούν στη νέα ΝΔ.

 

 

Μέχρι τότε, μέσα στο 2016 ή έστω στο 2017, πόσο απειλητικός μπορεί να γίνει ο Αλέξης Τσίπρας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν (αλλά μετά) την εκλογική αναμέτρηση μεταξύ τους; Μόνο σε ένα σημείο., στην έντεχνη αλλαγή του εκλογικού νόμου σε βάρος του πρώτου κόμματος. Δεν νομίζω ότι παρά τη φαυλότητα του ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να δημιουργήσει ισχυρό κομματικό Κράτος ή να επιδοθεί σε παροχές ανεξέλεγκτες. Δεν διαθέτει πλέον σοβαρά διεθνή ερείσματα και έχει αρχίσει να εξαντλεί την ανοχή των εταίρων. Ο Μητσοτάκης αποτέλεσε την απροσδόκητη, την λυτρωτική, τη σοβαρή εναλλακτική για την χώρα αλλά και τις Βρυξέλλες.

 

Επιπλέον η διακυβέρνηση Τσίπρα – ΑΝΕΛ δεν διαθέτει σοβαρές αντοχές, θα σύρεται έως τις εκλογές, χωρίς βεβαίως να παραδώσει εύκολα τις καρέκλες της εξουσίας. Θα αναγκαστεί να το κάνει και μάλιστα σταδιακά από τους επόμενους μήνες.. Δεν πρόκειται να παράξει σημαντικό έργο στην οικονομία, την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική. Ο Μητσοτάκης θα έχει μεγάλες ελπίδες επιτυχίας εάν πράξει τα τελείως αντίθετα από όσα έχει επιλέξει να πράττει ο Αλ. Τσίπρας. Χωρίς πρόγραμμα και κατεύθυνση σοβαρή, με δημαγωγία και χωρίς αξιοπιστία, χωρίς συλλογικότητες, μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας. Το στρεβλό δόγμα «η εξουσία για την εξουσία», η τακτική της αυτοσυντήρησης και της απομόνωσης.

 

Μια τακτική ήδη αδιέξοδη, η οποία θα φορτώσει το σημερινό «οικοσύστημα Μαξίμου», στον Αλέξη Τσίπρα και στην κλειστή ομάδα του Πρωθυπουργού πολλά πολιτικά λάθη και κρίματα. Οι γνωστοί εμφύλιοι της Αριστεράς.

 

Η πρόβλεψη είναι σίγουρη. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα σκιάζει πολύ τον Κ. Μητσοτάκη, χωρίς μεγάλα λάθη . Καταρχήν, μετά την εκλογική ήττα-που έρχεται χωρίς καμία σοβαρή συμμαχία- ο σημερινός Πρωθυπουργός του ενός έτους θα εξελιχθεί τότε σε ένα προβληματικό αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις στα 42 του χρόνια. Προβληματικό γεγονός, τραυματισμός αλλά όχι θανάσιμος προσωπικά. Ναι, θα επιβιώσει πολιτικά ο Αλ. Τσίπρας αλλά δεν μπορεί να ελπίζει σε παλιννόστηση , ένδοξη απολύτως, στο στυλ Κων. Καραμανλή το 1974 ή ακόμα και Αν. Παπανδρέου το 1993 (παλιννόστηση βραχύβια και άδοξη, όπως και πολλές άλλες από τον ρευστό Μεσοπόλεμο λχ. με επιφανέστερες κοινοβουλευτικά του Ελ Βενιζέλου και του Παν. Τσαλδάρη.)

 

Η εμπειρία αυτή είναι πρωτόγνωρη για την Αριστερά. Μάλλον τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του μικρομεγαλισμού της ΕΔΑ του 1958, ιδιαίτερα μετά μια μεγάλη εκλογική ήττα, πάνω από δέκα μονάδες, και την καθιέρωση ενός εκλογικού νόμου κοντά στην απλή αναλογική. Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται και δεν βοηθά μόνο η πολιτική Ιστορία, χρειάζεται και η πολιτική ανάλυση. Τι περιμένει τον Α. Τσίπρα μετά την απόλυτη πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη;

 

 

Να μεταπέσει αμέσως στην κατηγορία του επίτιμου, ο Αλ. Τσίπρας, δημιουργός του «μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ», δεν φαίνεται δυνατό σήμερα. Θα συνεχίσει να έχει ρόλο επιρροής μέσα στη φάση εσωστρέφειας, που θα αναγκασθεί να κινηθεί. Γι αυτό θα προσπαθήσει να καθυστερήσει την επικείμενη εξουσία Κυριάκου, Πέρα από ένα περίπου χρόνο περισσότερο από ένα –ενάμιση χρόνο; Δύσκολο, μάλλον αδύνατο για πολλούς το περισσότερο.

 

Νομοτελειακά για πολλούς θεωρείται βέβαιο ότι ο Αλ. Τσίπρας θα εισπράξει πολλές ψήφους άρνησης και καταδίκης, δηλαδή καταψήφισης. Θα νικηθεί εκλογικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα νικηθεί είτε αργά είτε σύντομα θα γίνουν οι πρόωρες εκλογές (μετά τις τρείς που κέρδισε το 2015 ο Τσίπρας). Όπως συνέβη τελικά με τον πατέρα του και τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ίνδαλμα του Τσίπρα, παρά τα απαράδεκτα εκλογικά εμπόδια που έθεσε τότε ο Μένιος  Κουτσόγιωργας για την αυτοδυναμία της ΝΔ, ακόμα και με… 47%.

 

Γενικώς σήμερα, ολίγοι είναι όσοι πιστεύουν πως η Κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου θα εξαντλήσει την τετραετία της τον Σεπτέμβριο του 2019, προτού δηλαδή εξαντλήσει όλη τη χώρα. Ίσως έχει άλλο ένα ακόμα χρόνο πρωθυπουργικού βίου, το πολύ. Υπάρχει ένα νέο όριο, ένας κανόνας ζωής στο Μαξίμου τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τα δύο έως δυόμιση χρόνια. Όσο τελικά κράτησε ο Πρωθυπουργικός βίος τού Αντώνη Σαμαρά, όσο επίσης ο πρωθυπουργικός βίος του Γιώργου Παπανδρέου και προηγουμένως η δεύτερη θητεία του Κώστα Καραμανλή(2007-2009), που κράτησε και αυτή μόλις δύο χρόνια.

 

Μια νέα εποχή στην πολιτική ζωή βρίσκει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τις αλλαγές της. Δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή, μετά τον Εμφύλιο αλλά και

μετά τη Δικτατορία (1967-74), τις δεκαετίες δηλαδή από εκείνη του 1950 έως και εκείνες του 1970 και του 1980, όταν η αρχηγία στα μεγάλα κόμματα κρατούσε συχνά για δεκαετίες και η Πρωθυπουργία συχνά δύο τετραετίες.

Είτε συνδυαστικά και τα δύο αξιώματα είτε όχι. Τελευταίοι αυτής της μακράς παράδοσης ο Κώστας Σημίτης για το ΠΑΣΟΚ και ο Κώστας Καραμανλής για τη ΝΔ. Όμως με ολιγότερες επιδόσεις συνολικά από τους Κ. Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και Κων. Μητσοτάκη. Από τη δεκαετία του 2000 πολλά άλλαξαν έως σήμερα, συρρικνώθηκαν....

 

- Έκτοτε πρωθυπουργικός αλλά και προεδρικός χρόνος στο κόμμα έχουν περιορισθεί σημαντικά. Και στα λεγόμενα μικρά κόμματα ακόμα, που γνωρίζουν επίσης μικρή περίοδο πολιτικής βιωσιμότητας. Σπάνια φτάνει τη δεκαετία και τη σύγκριση με κόμματα, όπως το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, την ΕΠΕΚ.

 

-Ίσως είναι αποκαλυπτικό γενικότερα ότι ο γεννημένος το 1974 Αλέξης Τσίπρας θα κλείσει ως Πρωθυπουργός ένα κύκλο της Μεταπολίτευσης του 1974, σε ό,τι αφορά την ανακύκλωση όλων των κομμάτων Δεξιάς-Κέντρου- Αριστεράς στην ηγεσία της Κυβέρνησης. Η Μεταπολίτευση δεν τελείωσε ακόμα, τρώει τα παιδιά της και καλά κάνει. Επιπλέον και κυρίως σε σχέση με τα προηγούμενα ότι ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί τον πιο παλαιό από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς στο Κοινοβούλιο. Σε ηλικία 34 χρονών έγινε τον Φεβρουάριο του 2008 αρχηγός του κόμματός του, ο νεώτερος τότε πολιτικός αρχηγός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε σε ηλικία 13 χρονών μεγαλύτερος και μετά από πλούσια εμπειρία σπουδών, πολιτικής, κοινοβουλευτισμού

 

Με βάση τα έως τώρα δεδομένα μια πρόβλεψη, μπορεί να γίνει με δεδομένο ότι τα προγνωστικά ανατρέπονται. Δεν θα αργήσει πολύ Ο Κυριάκος να γίνει από αρχηγός σε Πρωθυπουργός (το αντίστροφο συνέβη μόνο στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη το 1996) και ότι έχει στατιστικά εξασφαλισμένη μια Πρωθυπουργία δύο και ίσως λίγο περισσότερων χρόνων θητείας. Πόσο θα κρατήσει ως Πρωθυπουργός και αρχηγός; Ίσως χρειάζεται να σημειώσουμε και κάτι άλλο σημαντικό, πέρα από τα αυτονόητα για το πρόγραμμα, καλή εικόνα και απόδοση της κυβερνητικής εξουσίας και του κόμματος. Οι μεγάλοι και οι ξεχωριστοί Πρωθυπουργοί από την εποχή του Χαρ. Τρικούπη και του Ελευθ. Βενιζέλου έως τον Κ. Καραμανλή θα έλεγα και κατά ένα μέρος τον Κώστα Σημίτη και Κ. Καραμανλή, έχουν ταυτιστεί με ορισμένες χρονολογίες και εθνικές επιτυχίες, που δεν έχουν σχέση με την αρχή και τη λήξη της θητείας τους. Είναι διαφορετικές, διπλά ξεχωριστές.