-«Τι θες πια χριστιανή μου; Άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω... Γιατί φαγώθηκες όταν είδες τη Ζωίτσα να ξεπροβάλλει αέρινη στα λευκά αλά μπρατζέτα με τον καπετάνιο της;
Τόσες και τόσες παντρεύτηκαν, αυτή σου έκατσε; Άσε να παντρευτεί και η Ουρανίτσα (που μεταξύ μας θα είναι βαρύτερο το πλήγμα) και μετά κλάψε με την ησυχία σου...
Είσαι εσύ παρ' αρείω πάγω; Είσαι εσύ κολλητή του Αλέξη και «εισαγγελέας του ΣΥΡΙΖΑ»; Σε λατρεύει ο Μαρκαντωνάκης; Έχεις μπαμπά μαυρογιαλούρο πρώην πρόεδρο κόμματος;
Τι κοινό έχεις με τη Ζωίτσα για να βρεις άνδρα να κουκουλωθείς;
Κορμοστασιά, «λέγειν», αέρα; Ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι δεν την φθάνεις...»
-«Κι όμως έχουμε κάτι κοινό...»
-«Αλήθεια;»
-«Είμαστε και οι δύο ανήλικες!»
-«Άλλο πάλι κι αυτό... Ποιόν δουλεύεις χριστιανή μου;»
-«Το Ταμείο όπως κι αυτή...»