NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Στο στοχαστικό του «Πολιτικό Ημερολόγιο, Α», της ταραγμένης περιόδου 1935-1944 ο Γιώργος Σεφέρης αναλύει ένα φαινόμενο, κοινωνικό και πολιτικό, ελληνικό αυτοάνοσο κατά καιρούς.

Το μερικό ως γενικό, το φανταστικό-κομματικό ως πανελλήνιο αίτημα. Ειδικότερα, τα δημοσιεύματα και οι διακηρύξεις, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ότι «ολόκληρος ο ελληνικός λαός σφάζεται, ενώ πραγματικά πρόκειται για λίγους ανθρώπους», για μειοψηφίες συχνά όμως δυναμικές, συχνότερα αυταρχικές.

Τέτοιες νοοτροπίες, στο 20-25% οι φανατικοί αυτών των κατηγοριών λένε οι ειδικοί, ( μεταξύ τους και το 3% του ΣΥΡΙΖΑ και τα 5-6 των ΑΝΕΛ και της « Χρυσής Αυγής») ωστόσο με βαρύνουσα σημασία στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης για να παραμείνουμε στα πρόσφατα.

Αντιλήψεις συχνά ισοπεδωτικές και ευθέως αντιδημοκρατικές. Η παντοδυναμία του εκάστοτε Πρωθυπουργού παρά τις Συνταγματικές του εξουσίες, η αντίληψη λ.χ. της κ. Μπαζιάνα ότι το 2015 «πήραμε την διακυβέρνηση όχι την εξουσία», οι ισχυρισμοί του κ. Κασσελάκη ότι ο λαός τον ψήφισε να τα αλλάξει όλα στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον. Αντιλήψεις αυταρχικές, οι οποίες παραγνωρίζουν ότι στη Δημοκρατία καμμιά εξουσία δεν είναι παντοδύναμη, ανεξέλεγκτη και χωρίς θεσμούς, ανεξάρτητες Αρχές, Δικαιοσύνη, Αντιπολίτευση, Βουλή, συλλογικά όργανα- όλα αυτά νόμιμους φορείς χωριστών εξουσιών προς εναρμόνιση με βάση το Σύνταγμα.Νοοτροπία, που έχει διεισδύσει ( το ΚΚΕ εξαιρείται λόγω υποταγής στο δόγμα του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ) σ´ όλα τα μικρά κόμματα, που δηλώνουν αριστερά, προοδευτικά και σύγχρονα. Τελευταία δείγματα οι λίστες που μαγείρεψε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών του Μαΐου και Ιουνίου και οι διαγραφές που αποφάσισε τόσο η ίδια όσο και ο κ. Κασσελάκης για να ανακαλύψει ότι δεν είχε αυτό το καταστατικό δικαίωμα.

Αυτή η αντιδημοκρατικότητα, ο έντονος αρχηγισμός και η αυθαιρεσία του είναι ασφαλώς η αιτία της εκλογικής αποτυχίας του κ. Γιάνη Βαρουφάκη με το «Μέρα 25» και οι αιτίες καθήλωσης όλων των νέων μικρών κομμάτων στη σημερινή Βουλή.

Όλα τα έως τώρα δεδομένα συνηγορούν ότι γύρω από την δεύτερη και τρίτη θέση θα κατατρίβονται το ( υπό διάλυση) κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ με μικρές πιθανότητες κάποιο από αυτά να ξεπεράσει στις Ευροεκλογές του Ιουνίου τον12-14% θα παραμείνουν, όλα στην καλύτερη περίπτωση, μεσαία κόμματα, όχι μεγάλα, πάνω άπo 25%.

Ψυχανεμίσματα για την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ακλόνητη κατά τα άλλα ( ίσως γι αυτό λένε ορισμένοι) γνωρίζει μεγάλη φθορά στα θέματα καθημερινότητας αλλά και ψυχικής επαφής της Κυβέρνησης με τη λαϊκή βάση της. Ορθά ο Κυρ. Μητσοτάκης τονίζει ότι το 41% δεν είναι μια μόνιμη λαϊκή υποστήριξη. Ωστόσο μέσα σ´ ένα ορίζοντα που ναι μεν δείχνει δύσκολη κάθε δεύτερη τετραετία, αλλά και τη δυνατότητα μιας τρίτης τετραετίας για τη ΝΔ και τον ίδιο. Ένας διορθωτικός ανασχηματισμός με πολλές αδυναμίες των Υπουργών από τον Ιούλιο, δείχνει να είναι αναγκαίος όσο και στις μεγάλες θέσεις της δημοτικής διοίκησης και των ΔΕΚΟ.

Νωρίτερα από τις Ευρωεκλογές, θα μπει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι τόσο λόγω της τότε χαλαρής ψήφου, όσο γιατί θα έχουν προηγηθεί διασπάσεις, διχασμοί και αποχωρήσεις από τον Δεκέμβριο κιόλας. Ο Αλέξης Τσίπρας, που θέλησε να κατευθύνει τη διαδοχή του με τον κ. Κασσελάκη θα διαπιστώσει ότι καθυστέρησε στις όποιες ενωτικές του διαθέσεις και πρωτοβουλίες ( που δεν φαίνεται να υπολογίζουν σοβαρά πλέον οι ομάδες γύρω από τον κ. Τσακαλώτο και τη κ. Αχτσιόγλου), ενώ ο εκλεκτός του εξ Αμερικής που διακήρυξε ήττα του Μητσοτάκη και δική του Πρωθυπουργία, περιορίστηκε στο 17% της τελευταίας ήττας, που κι αυτό θα είναι δύσκολο να επιτύχει. Όσο περισσότερο προβάλλει τον εαυτό του, τόσο θα βλάπτει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.