Γιατί, προφανώς, τίποτα δεν είναι τέλειο σε καμία χώρα του κόσμου -και γιατί να είναι τέλειο στη δική μας- σε όλα τα καθεστώτα, δημοκρατικά και μη δημοκρατικά. Μαύρα πρόβατα υπάρχουν παντού και άσπρα πρόβατα υπάρχουν παντού. Το να γενικεύει, όμως, κάποιος βλέποντας ένα μαύρο πρόβατο και να αποκαλεί όλους «μαύρα πρόβατα» είναι λάθος, κάνει κακό σε όλους και κυρίως κάνει κακό στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Επειδή ακούγονται πολλά, καλό είναι η καταγγελίες να γίνονται, αλλά να είναι ακριβείς και επώνυμες. Διότι, όταν γίνονται καταγγελίες αόριστες, αυτό που λέει ο κόσμος «λάσπη που πετιέται διάχυτα, στον ανεμιστήρα», η λάσπη πλήττει ακόμα και αυτόν που καταγγέλλει.
Εάν, λοιπόν, υπάρχει καταγγελία ή οποιοδήποτε θέμα, ακόμα και για τους Βουλευτές, πρέπει να είναι συγκεκριμένη. Διότι όταν είναι συγκεκριμένη, έχει και αποτέλεσμα. Εάν δεν είναι συγκεκριμένη, το αποτέλεσμα είναι να διαπληκτίζονται οι Βουλευτές στα διάφορα κανάλια και πραγματικά, όπως είπε ο κ. Κακλαμάνης, με το σύστημα αυτό πλήττεται το δημοκρατικό πολίτευμα. Και τότε ο κόσμος λέει «να ποια είναι η ποιότητα των Βουλευτών, ανεξαρτήτως κόμματος».
Όσον αφορά τα θετικά σημεία του χώρου τουλάχιστον που εγώ κινούμαι, που βρίσκομαι, πρέπει να αναφέρω ότι το ΑΣΕΠ δεν ήταν μικρό βήμα για την ελληνική πραγματικότητα. Διότι μέχρι τότε ξέρουν όλοι πώς γινόντουσαν οι διορισμοί. Ολόκληρα Υπουργεία καταλαμβάνοντο από την περιοχή που κατήγετο ο Υπουργός. Αν ήταν από τη Μεσσηνία ήταν της Μεσσηνίας το υπουργείο. Αν ήταν από την Ηλεία, ήταν της Ηλείας το Υπουργείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Από την Αιτωλοακαρνανία.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ: Από την Αιτωλοακαρνανία. Αυτή ήταν η κατάσταση.
Όταν, λοιπόν –και αυτό το καταθέτω, γιατί υπάρχει στα Πρακτικά της Βουλής- ο Αναστάσιος Πεπονής εισηγήθηκε τον περίφημο «νόμο Πεπονή», αν θυμόσαστε, το έκανε μόλις είχαν κερδηθεί οι εκλογές του 1993. Όλοι οι κομματικοί παράγοντες έλεγαν ότι θα έπρεπε ο νόμος να περάσει στο τέλος της τετραετίας, για να γίνουν και οι σχετικοί διορισμοί κατά τη διάρκεια της τετραετίας.
Ο Αναστάσης Πεπονής, σε πλήρη αντίθεση, είπε στον Ανδρέα Παπανδρέου: «ή τώρα ο νόμος ή εγώ παραιτούμαι». Και το πλήρωσε, γιατί δεν εξελέγη Βουλευτής στις εκλογές μετά τη ψήφιση του «νόμου Πεπονή» και αυτός ήταν ένας λόγος που τον οδήγησε με την πικρία, μέχρι τέλος στην κατάθλιψη, όπου και κατέληξε. Αυτά για την ιστορία.
Και ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσία μου του απήντησε –για να τον καθησυχάσει προφανώς- «γι' αυτό σε διόρισα Υπουργό, για να περάσεις το νόμο». Οπότε ηρέμησε ο Πεπονής. Γιατί ο Πεπονής νόμιζε ότι ο Παπανδρέου θα υποχωρούσε στις κομματικές πιέσεις και θα έκανε αθρόα διορισμούς στην τριετία, τετραετία –όσο ήταν- και μετά θα ψηφιζόταν κάποια στιγμή ο νόμος Πεπονή.
Υπάρχουν, δηλαδή, και παραδείγματα τα οποία πρέπει να τα επικαλούμαστε για να τα θυμόμαστε. Διότι διαφορετικά δεν θα μείνει τίποτα όρθιο εδώ μέσα.
Μεγάλη συζήτηση γίνεται για διάφορα θέματα. Λέμε για την πλουτοκρατία. Ποια είναι η πλουτοκρατία; Από ποιο εισόδημα και πάνω είναι η πλουτοκρατία; Και πώς αυτή η πλουτοκρατία παρεμποδίζει τον κοινοβουλευτισμό ή φέρνει νομοσχέδια που την βολεύουν κατά κάποιο τρόπο; Πρέπει να λεχθούν ονοματεπώνυμα, δεν γίνεται διαφορετικά. Αλλιώς είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Και το πιο απλό πράγμα, τα κουπόνια -όπου γίνεται μεγάλη συζήτηση για το να είναι επώνυμα, να είναι ανώνυμα κ.λπ- ας είναι τουλάχιστον αριθμημένα με την εφορία, να υπάρχει διαφάνεια μέσα στο ίδιο το κόμμα. Μπορείτε να μου πείτε όταν εκδίδονται κουπόνια πού αποδίδει λογαριασμό αυτός που τα παίρνει τα κουπόνια, σε ποιους, σε ποιο κόμμα, ποιος τα ελέγχει; Αυτή είναι η διαφάνεια. Διαφάνεια δεν είναι μόνο το να συζητάμε και να λέμε αν έχει ονοματεπώνυμο το κουπόνι.
Όσον αφορά τώρα τις εταιρείες, οι εταιρείες ακόμα και οι ανώνυμες έχουν μετόχους. Εάν, λοιπόν, ο νόμος των εταιρειών προβλέπει να χρηματοδοτούν κόμματα, υποχρεωτικά πρέπει να ξέρουμε και ποιοι είναι οι μέτοχοι της εταιρείας. Δηλαδή, θα πρέπει να μην δέχεται χρηματοδότηση από εταιρείες ένα κόμμα, όταν δεν γνωρίζει εάν είναι off shore εταιρεία, εάν είναι εταιρεία εντός και ποιοι ακριβώς βρίσκονται μέσα στην εταιρεία.
Το ιδεώδες θα ήταν να υπήρχε τέτοια οικονομία που να μπορεί να χρηματοδοτεί τα κόμματα και να απαγορεύεται ρητώς οτιδήποτε. Αυτό θα ήταν το ιδεώδες. Όμως εφόσον το ιδεώδες δεν επιτυγχάνεται, ας γίνει τουλάχιστον το εφικτό.
Ποιο είναι το εφικτό; Το εφικτό είναι τουλάχιστον τα κουπόνια των κομμάτων να είναι καθαρά. Ας μην έχουν και ονόματα, που λέει ο λόγος.
Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι πόσα εισπράττει το κόμμα, από ποιους τα εισπράττει, ποιοι πραγματικά τα παίρνουν και πού πάνε τα λεφτά του κόμματος. Αυτό δεν πρέπει να προβλέπει ένας νόμος για διαφάνεια;
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Όμως οπωσδήποτε το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
(Ο καθηγητής Καρδιολογίας Δημήτρης Κρεμαστινός είναι βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Υγείας)