Κατά τραγικήν ειρωνείαν της Ιστορίας, ολίγες μόλις εβδομάδες ενωρίτερα, την 3ην Οκτωβρίου, η Δημοκρατία της Κορέας είχε εορτάσει την δημιουργίαν του Κορεατικού Έθνους (Tangun Day ή Gaecheon-gol), εν έτει 2.333 π.Χ. Τότε ιδρύθη το πρώτον Βασίλειον της Κορέας υπό του Πρίγκηπος Tangun Wanggom, το επονομασθέν Go-Joseon (ή Choson), γνωστόν και ως Παλαιά Κορέα (Old Korea, 2333 - 206 π.Χ.). Ο δε εορτασμός συνέπεσε, εν πολλοίς, με την θαυμαστήν επιτυχίαν της Δημοκρατίας της Κορέας εις την αντιμετώπισιν της επιδημίας του νέου κορωνοϊού κατά την τελευταίαν διετίαν. Πράγματι, η Δημοκρατία της Κορέας εδείχθη ικανή, εξ αρχής, να ελέγξει την εξάπλωσιν της επιδημίας, αποφεύγουσα την παράλυσιν τόσον του εθνικού της συστήματος υγείας όσον και της εθνικής της οικονομίας. Οι εξελίξεις δε των τελευταίων ετών επαλήθευσαν την εκτίμησιν ότι η απω-ασιατική πολιτεία των 52.000.000 κατοίκων είναι μία εκ των ανθεκτικωτέρων κοινωνιών του πλανήτου.
Άλλως τε, τούτο κατεδείχθη, ιστορικώς, και εκ του τρόπου, διά του οποίου η Δημοκρατία της Κορέας επέτυχε την ομαλήν μετάβασιν εκ της περιόδου ισχύος του Στρατιωτικού Νόμου και της συνεπακολούθου εποχής της αυταρχικής διακυβερνήσεως, υπό το καθεστώς του Νόμου περί Εθνικής Ασφαλείας, εις την σύγχρονον εποχήν λειτουργικής δημοκρατίας. Ο εξέχων πολιτειολόγος της Νοτίου Κορέας Choi Jang-jip, εντρυφήσας εις την διεργασίαν κρατογενέσεως της χώρας του, απεφάνθη ότι, λόγω Πολέμου της Κορέας και Ψυχρού Πολέμου, η οικοδόμησις του μεταπολεμικού κράτους εις την Νότιον Κορέαν συνεδέθη με την εσκεμμένην αποφυγήν πολιτικών ερίδων αντιστοιχουσών, θεωρητικώς τουλάχιστον, προς κοινωνικές διαμάχες, ως συνέβη εν Δυτική Ευρώπη. Η εν ονόματι της Εθνικής Ασφαλείας απονομιμοποίησις των πολιτικών και κοινωνικών ερίδων εσήμαινεν ότι το πολιτικόν σύστημα δεν αντικατώπτριζε την παροιμιώδη πάλην των τάξεων. Αποτέλεσμα ήτο αυτό το οποίον οι Νοτιοκορεάτες εκπρόσωποι της Πολιτικής Θεωρίας απεκάλεσαν «συντηρητικόν εκδημοκρατισμόν».
Έκτοτε, το πολιτικόν σύστημα επέδειξε θαυμαστήν ικανότητα αντιμετωπίσεως των προκυπτουσών προκλήσεων. Μετά δε και την επιτυχή αντιμετώπισιν της προσφάτου επιδημίας, η Δημοκρατία της Κορέας διεκρίθη ως διεθνές «success story», από πάσης επόψεως. Πέραν δε της Υψηλής Στρατηγικής, της Εξωτερικής Πολιτικής, της Αμυντικής Πολιτικής κ.ο.κ., αξίζει κανείς να μελετήσει πώς και τίνι τρόπω οι ιθύνουσες ελίτ ενσωματώνουν εις το εθνικόν οπλοστάσιον και την υπό του Καθηγητού Joseph Nye προ τριών δεκαετιών διατυπωθείσαν έννοιαν της Ηπίας Ισχύος (Soft Power). Πράγματι, τα είδωλα της λεγομένης «Pop Culture» της νοτιοκορεατικής κοινωνίας κυριολεκτικώς «κάνουν θραύσιν» εις ολόκληρον την Ανατολικήν Ασίαν, και όχι μόνον, ως επεσήμαινε εις μίαν ενδιαφέρουσαν ανάλυσίν της από 15/12/2020, για λογαριασμόν του Ιδρύματος Carnegie (Carnegie Endowment for International Peace) η κυρία Jenna Gibson.
Καθ' όσον αφορά ημάς τους Έλληνας, ας έχομε κατά νουν ότι η Δημοκρατία της Κορέας δεν ξεχνά αλλά σταθερώς τιμά, κατ' έτος, τους άνδρες του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας, που επολέμησαν και έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της ελευθερίας της και της σωτηρίας της από τον Κομμουνιστικόν Ολοκληρωτισμόν (1950-53).
Σήμερα η Δημοκρατία της Κορέας θρηνεί την αδόκητον απώλειαν τόσον ανθρώπων, και δη νέων ανθρώπων. Τους τραυματίες συνοδεύουν οι ευχές μας υπέρ ταχείας και πλήρους αναρρώσεως. Οι σκέψεις μας είναι με τους συγγενείς των θυμάτων. 모든 친지들께 진심 어린 조의를 표합니다.
*Ο Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος διετέλεσε, επί μακράν σειράν ετών, Καθηγητής της Ναυτικής Σχολής Πολέμου και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Συγχρόνων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
