Να πάρουμε άπαντες εκείνες τις αποφάσεις που θα καταδείξουν ότι ούτε ο ρυπαρός θόρυβος της συγκυρίας ούτε όμως και ο ενοχλητικός απόηχος συμπεριφορών ασχήμιας από το, δυστυχώς ακόμη και πρόσφατο, παρελθόν θα συνεχίσουν να απαξιώνουν τον κοινοβουλευτισμό.
Στον κώδικα δεοντολογίας των μελών του Κοινοβουλίου και ειδικότερα στο άρθρο 2 διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Οι βουλευτές οφείλουν: α) Να τηρούν πιστά τον κανονισμό της Βουλής και να διαφυλάσσουν την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου. β) Να ασκούν τα καθήκοντά τους με αμεροληψία, ανιδιοτέλεια, αντικειμενικότητα και αλληλοσεβασμό. γ) Να τηρούν τις αρχές της προάσπισης του κύρους της Βουλής».
Αν υπήρξαν πρόσωπα που έπραξαν όσα δεοντολογικά οφείλουν; Φυσικά και υπήρξαν. Για τουλάχιστον δύο εξ αυτών υπήρξε μάλιστα προ ημερών διακομματική αναγνώριση της αξιοπρεπούς λειτουργίας τους. Συγκεκριμένα έγινε λόγος για «άξιους συναδέλφους», με «ποιότητα στη διαδρομή» τους, για πολιτικούς «με ήθος», «ευγένεια και ευπρέπεια», στελέχη «υποδείγματα τρόπου κοινοβουλευτικής δραστηριότητας και παρουσίας», με «ηθική προσέγγιση της πολιτικής», «υψηλό κοινοβουλευτικό ήθος», «μαχητικότητα χωρίς ακρότητες».
Τα ονόματά τους; Μανούσος Βολουδάκης από τη Ν.Δ. και Νεκτάριος Σαντορινιός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς δεν είναι πια στη ζωή. Δυστυχώς μόνο μετά θάνατον αναγνωρίστηκαν τόσο εμφατικά τα θετικά αυτά χαρακτηριστικά της κοινοβουλευτικής τους διαδρομής. Δυστυχώς, η στάση τους «χάθηκε» μέσα στους θορύβους της εκάστοτε συγκυρίας και τον ενοχλητικό θόρυβο συμπεριφορών ασχήμιας από άλλους αιρετούς.
Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και άλλοι που –είτε βρίσκονται ήδη στα βουλευτικά έδρανα είτε είναι μεταξύ εκείνων που θα διεκδικήσουν την είσοδό τους στη Βουλή στις προσεχείς εκλογές– διέπονται από αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά. Που έχουν τη βούληση αλλά και το σθένος να μην αφεθούν στον ολισθηρό κατήφορο της δηλητηριώδους οξύτητας και της τοξικής λειτουργίας και συμπεριφοράς. Υπάρχουν τόσο νυν όσο και υποψήφιοι βουλευτές που επιθυμούν να υπηρετήσουν τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την κοινωνία και όχι αντιλήψεις οι οποίες συνδέονται με πρόσκαιρα οφέλη εξασφάλισης δημοσιότητας ή της εύνοιας μηχανισμών εξουσίας.
Εμείς απλώς πρέπει να κάνουμε το σωστό στην κάλπη. Οι δε εκπρόσωποί μας θα πρέπει να κάνουν το σωστό εντός του ναού της δημοκρατίας.
