1. Πρώτον, γιατί η Παγκόσμια Οικονομία είναι υπερχρεωμένη!
Το Παγκόσμιο ΑΕΠ = Global GDP είναι περίπου $80 τρισεκ!
Όμως, το συνολικό Δημόσιο και Ιδιωτικό χρέος υπολογίζεται στα $240 τρισεκ και βάλε!
Μιά σχέση 3:1 !
Αυτό είναι αποτέλεσμα της υπερχρέωσης του Δημοσίου τομέα των περισσοτέρων κρατών, αλλά των "animal spirits" και της υπεραισιοδοξίας των ανθρώπων στον ιδιωτικό τομέα - όπως την περιέγραψε ο μέγας οικονομολόγος John Maynard Keynes!
Επίσης και του γεγονότος ότι για 70- 71 χρόνια δεν είχαμε κάποιο γενικευμένο πόλεμο που να καταστρέφει όχι μόνο ανθρώπους, αλλά και να μηδενίζει τα χρέη και τις οικονομικές υποχρεώσεις του ενός προς τον άλλο!
Τα EBIDTA που δημιουργούν τα εργοστάσια, τα ακίνητα, τα μηχανήματα, κλπ., ΔΕΝ επαρκουπν γιά να εξυπηρετήθει ένας τέτοιος τεράστιος όγκος χρέους!
2. Δεύτερον, η αυστηροποίηση των κανόνων όσον αφορά τον υπολογισμό της καφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών. Έτσι σήμερα οι Τράπεζες απαιτείται να έχουν πολλά περισσότερα κεφάλαια γιά να κάνουν τις ίδιες δουλειές που έκαναν στο παρελθόν, και
3. Τρίτον, η αυστηροποίηση των κανόνων και των ελέγχων γιά το άνοιγμα λογαριασμών καταθέσεων, μεταβιβάσεων κεφαλαίων, κλπ.*
Γι αυτό, παρά το ότι οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν μειώσει τα προεξοφλητικά τους επιτόκια στο 0%, ή και σε αρνητικά επίπεδα ... οι εμπορικές τράπεζες δεν προσφέρουν ρευστότητα, γιατί θα πρέπει να δανείσουν σε ήδη υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά!
Γιά παράδειγμα, η Τράπεζα Α πρέπει να δανείσει στην επιχείρηση Β (που ήδη είναι υπερχρεωμένη), ώστε αυτή να μπορεί να παρέχει κάποιες πιστωτικές διευκολύνσεις στους Γ πελάτες της που όμως και αυτοί είναι υπερχρεωμένοι, κ.ο.κ.
Γιαυτό δεν κινείται το χρήμα, όσο χαλαρή πολιτική και να ακολουθούν οι Κεντρικές Τράπεζες!
Είναι σαν να προσπαθούν να βάλλουν μπρός μιά μηχανή που έχει "στολάρει" περιλούζοντάς την με κουβάδες βενζίνης!
Και αυτά χωρίς να αναφέρουμε τα τεράστια ανοίγματα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης των περισσοτέρων Κρατών! {Των ΗΠΑ ίσως ξεπερνά τα $30 τρισεκ.}
Λύσεις υπάρχουν, αλλά θα πάρουν καιρό να εντοπισθούν, να γίνουν αποδεκτές και να εφαρμοσθούν!
Γιατί, και όπως δίδασκε ο Πλάτωνας στους Νόμους, "αλγεινόν το άριστον", δηλαδή οι καλύτερες λύσεις είναι πολύ επίπονες!
