Ο τόμος αυτός αποτελεί την πρώτη πλήρη και συστηματική παρουσίαση της προσωπικότητας και του έργου του. Στο πρώτο μέρος, πέρα από το χρονολόγιο, που καταγράφει τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του, και τους αναλυτικούς καταλόγους των δημοσιεύσεων και των σκηνοθεσιών του, περιλαμβάνονται αποσπάσματα συνεντεύξεών του και κείμενα διακεκριμένων πνευματικών ανθρώπων και μελετητών που γνώρισαν από πολύ κοντά τον ίδιο και το έργο του και φωτίζουν ποικίλες πτυχές της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του.
Το δεύτερο μέρος, εκτενέστερο και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και επιμελημένο καλλιτεχνικά από τον στενό φίλο και συνεργάτη του, διακεκριμένο σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα, εστιάζεται στο σκηνοθετικό έργο του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου.
Περιλαμβάνει μια πλήρως τεκμηριωμένη παραστασιογραφία, που καλύπτει όλη του τη σταδιοδρομία: τα πρώτα σκηνοθετικά βήματά του με την ίδρυση της Νεοελληνικής Σκηνής, τις καινοτόμες παραστάσεις του στο Εθνικό Θέατρο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που τάραξαν τα νερά, την αξιοζήλευτη σταδιοδρομία του σε θεατρικές και οπερατικές σκηνές του εξωτερικού, τις παραστάσεις όπερας που σκηνοθέτησε στην Εθνική Λυρική Σκηνή και φυσικά την ίδρυση και τη μακρόχρονη και γόνιμη πορεία του θρυλικού Αμφι-Θεάτρου, συμπεριλαμβανομένων και των παραστάσεων εκεί της Λήδας Τασοπούλου και της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Το δεύτερο αυτό μέρος ολοκληρώνεται με ένα ανθολόγιο αποσπασμάτων κριτικών που μεταδίδουν με εύγλωττο και γλαφυρό τρόπο τον αντίκτυπο και τη σημασία που είχαν οι παραστάσεις του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου στη συνείδηση του σύγχρονου θεατρικού κοινού.
Όπως σημειώνουν στην εισαγωγή τους οι επιμελητές της έκδοσης, «υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ανανεωτές της σκηνικής τέχνης στην Ελλάδα• Στο πεδίο της αναβίωσης του αρχαίου δράματος προέβη σε τολμηρούς πειραματισμούς και σφράγισε με την επί δεκαετίες παρουσία του το Φεστιβάλ Επιδαύρου, διερεύνησε συστηματικά το κλασικό ρεπερτόριο, προσφέροντας νέες σκηνικές αναγνώσεις, ανέδειξε με επιμονή το παλαιότερο ελληνικό δραματολόγιο, αναλαμβάνοντας τη σκηνική μεταφορά κειμένων που πολύ δύσκολα και σπάνια παρουσιάζονται, πρότεινε νέες σκηνοθετικές και ερμηνευτικές κατευθύνσεις στις παραστάσεις όπερας, ενώ με τις περιοδείες παραστάσεων του Αμφι-Θεάτρου κατόρθωσε να μεταφέρει τη σύγχρονη ελληνική θεατρική δημιουργία σε τριάντα περίπου πόλεις των πέντε ηπείρων».
