Βλέπε, την ανεκδιήγητη Ζωή Κ, ουτοπική αρχηγό αντιπολίτευσης εντός της συμπολίτευσης, εισαγγελέα των πάντων και αυστηρή καθηγήτρια της ελληνικής σε ακαλλιέργητους βουλευτές, τον μοναδικό νάρκισσο και αυτοαναιρούμενο Γιάνη Β, πρώην μποντι-μπιλντερά (σαν να έχει ξεφουσκώσει τώρα) και πρώην υπουργό κατατρεγμένο από 18 αδίσταχτους πιστωτές στο κολαστήριο της Ευρώπης, την λαλίστατη μπουρδολόγο και άστεγη κομματικά για μία ακόμα φορά, ξανθιά Ραχήλ Μ, αλλά και το ίδιο το "γελαστό παιδί" που μεταπηδά από τον κομμουνισμό στο φιλελευθερισμό, όπως μεταπηδά κανείς από τη σαρδέλα στον αστακό χωρίς ντροπή και εγκράτεια.
Λατρεμένη μορφή είναι όμως μόνο μία, που δεν ψήφισε ΟΧΙ ώστε να πάρει πόδι, και εξακολουθεί να μας ψυχαγωγεί με το πολιτικό της "σκέρτσο" και να μας τρομοκρατεί με την πολιτική της αχρηστία.
Είναι η Μενεγάκη της πολιτικής, η γλυκιά Τασία. Αυτή η αθώα ύπαρξη που βλέπει μετανάστες πότε να λιάζονται και πότε να εξαφανίζονται, αυτή η φιλόξενη κυρία που άνοιξε τις πόρτες ... και στην κουτσή Μαρία και δεν κάνει λέει ούτε μία ώρα διακοπές, γιατί διαλέγει προσεχτικά κέτερινγκ για τους απρόσμενους επισκέπτες της που δεν τρώνε χοιρινό και προτιμούν το κάμπινγκ σε κεντρικά πάρκα.
Τασία- θεά, όπως θα έλεγε και γνωστός δήμαρχος με άποψη, μην μας αδειάσεις την γωνιά... Γιατί, αλήθεια, τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Η Τασία ήταν κι αυτή μια λύση.