Η ταινία του Σκοτ μας υπενθυμίζει ότι ο Βοναπάρτης έπαψε να υπάρχει ως μύθος ή πρότυπο, για να γίνει μόνο αντικείμενο ψυχαγωγίας. Ο «μικρός δεκανέας», ο οποίος έγινε στρατηγός και αργότερα αυτοκράτορας, αναδείχθηκε γρήγορα μετά τον θάνατό του, το 1821, διεθνούς εμβέλειας θρύλος, αντικείμενο θαυμασμού όσο και απέχθειας. Κάθε φιλόδοξος άνθρωπος ονειρεύτηκε να γίνει σαν τον Ναπολέοντα, ενώ, 200 χρόνια αργότερα, τον συναντάμε και πάλι στη μεγάλη οθόνη. Γιατί, όμως, το έπος του σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ μάς μοιάζει σήμερα αναχρονιστικό; Οταν ο φιλόσοφος Χέγκελ συνάντησε τον Ναπολέοντα έφιππο, το 1806, τον ανακήρυξε «ψυχή του κόσμου». Σήμερα, ακόμη και εάν συνειδητοποιούμε την τεράστια επιρροή του αυτοκράτορα, η ιστορία του δεν εξάπτει τα πάθη όπως κάποτε.

Ο νέος πολιτιστικός χώρος στο κέντρο της Αθήνας εστιάζει σε μια βιωματική εμπειρία, που αφυπνίζει την αγάπη των επισκεπτών για τη Μαρία Κάλλας και στη συνέχεια τους ωθεί να ανακαλύψουν…