Την άνοιξη του 1980, ο Elton John κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που σχεδόν κανείς δεν αναφέρει στην ατελείωτη δισκογραφία του, επειδή δεν περιείχε καμία από τις αδιαμφισβήτητες επιτυχίες του. Είχε τον τίτλο 21 At 33 και το γεγονός ότι πολλοί αδυνατούσαν να αποκρυπτογραφήσουν το περίεργο αριθμητικό ιερογλυφικό της βάφτισής του συνέβαλε στην έλλειψη αναγνώρισής του. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο: ο δημιουργός του είχε μόλις κλείσει τα 33, την ηλικία του Χριστού, και τα εννέα αυτά τραγούδια αντιπροσώπευαν το εικοστό πρώτο άλμπουμ της καριέρας του. Ήταν, εν τέλει, ένας τρόπος επίδειξης.
Εκείνο το LP δεν θα μείνει ποτέ στην ιστορία, αλλά ο Elton John σίγουρα θα μείνει, αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα της El Pais. Κυρίως, για την εξαιρετικά παραγωγική και εμπνευσμένη φύση της δουλειάς του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας των 70s, και για τα σπουδαία του άλμπουμ, που προηγήθηκαν του 21 At 33. Επειδή ο άνθρωπος που αποχαιρέτησε αυτό το Σάββατο στη Στοκχόλμη σχεδόν έξι δεκαετίες ζωντανής μουσικής αφήνει πίσω του ένα πολύ πιο διαχρονικό έργο απ' ό,τι θα αναγνωρίσουν ποτέ οι υβριστές του, για τους οποίους υπήρξε μόνο ένας ιδιόρρυθμος πιανίστας ή ο φίλος της πριγκίπισσας Lady Di (Diana).
Στο στάδιο Tele2 Arena της σουηδικής πρωτεύουσας, ο Έλτον Τζον εμφανίστηκε με ένα από τα συνηθισμένα πολύχρωμα σακάκια του στην έναρξη της τελευταίας του συναυλίας, με την οποία κλείνει την περιοδεία Farewell Yellow Brick Road. Χιλιάδες θαυμαστές του δημιουργού ύμνων όπως το «Candle in the Wind» συγκεντρώθηκαν κάτω από τον καυτό ήλιο προτού παρακολουθήσουν τον αποχαιρετισμό του ειδώλου τους, μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η μουσική κληρονομιά του δημιουργού του «Rocket Man» είναι τόσο καταλυτική -τουλάχιστον στα εννέα άλμπουμ από το Elton John (1970) μέχρι το Rock of the Westies (1975)- ώστε να τον τοποθετεί στα δεξιά του μεγαλύτερου ποπ «φαινομένου» όλων των εποχών: του διδύμου Lennon/McCartney. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Lennon, ο οποίος οδηγήθηκε σε αδιέξοδο στη σόλο καριέρα του, στράφηκε στον Elton John ως αναβιωτή για το «Whatever Gets You Through The Night» (1974), το οποίο θα γινόταν το πρώτο του σόλο νούμερο ένα. Ο Lennon τον ευχαρίστησε γι' αυτή την κίνηση, εισβάλλοντας ως guest star στην περίφημη συναυλία του Elton στο Madison Square Garden τον Νοέμβριο του 1974, ένα από τα αδιαμφισβήτητα ορόσημα του ανθρώπου που, εκτός απροόπτου, μόλις αποχαιρέτησε τη σκηνή για πάντα.
Ο Elton John δεν είχε εύκολο ξεκίνημα ή άμεση επιτυχία. Επιπλέον, το επίσημο ντεμπούτο του, Empty Sky (1969), ήταν άνευρο και συνήθως κατέχει περίοπτη θέση στην κατάταξη των διάσημων καλλιτεχνών με ντεμπούτο πολύ κοντά στο φιάσκο. Το περίεργο είναι ότι δεν ήταν καν το πρώτο του άλμπουμ: το 1968 είχε ήδη παραδώσει ένα LP 12 τραγουδιών, το Regimental Sgt. Zippo, αλλά οι εννοιολογικές ομοιότητες με το Sgt. Pepper's των Beatles ήταν τόσο κραυγαλέες που η δισκογραφική του εταιρεία επέλεξε να το βάλει στο συρτάρι. Ο Τζον δεν τόλμησε να το αφήσει να δει το φως της δημοσιότητας μέχρι τον Ιούνιο του 2021, 53 χρόνια αργότερα.
Μετά το ναυάγιο του Empty Sky, ο Elton και ο τότε στιχουργός του, Bernie Taupin, τα κατάφεραν με το πανέμορφο «Your Song» για το δεύτερο LP, το ομώνυμο Elton John (1970), και από τότε η καριέρα του απογειώθηκε όσο και αυτή του Rocket Man. Η καλύτερη μουσική εκείνης της δεκαετίας θα ήταν ελλιπής χωρίς τίτλους όπως το «Daniel, Tiny Dancer, Bennie & The Jets», «Goodbye Yellow Brick Road» ή, αργότερα, «Don't Go Breaking My Heart» ή «Someone Saved My Life Tonight».
Η συνεργασία με τον Taupin παρέμεινε ανέπαφη για περισσότερο από μισό αιώνα, αν εξαιρέσει κανείς ένα σύντομο διαζύγιο στα τέλη της δεκαετίας του '70, και συνέχισε να παράγει σπουδαία τραγούδια μέχρι μερικά λιγότερο εμβληματικά άλμπουμ, το Too Low For Zero (1983) και το Breaking Hearts (1984).