Αναβίωσε προσωρινά το βράδυ της Πέμπτης η ένταση των ταραγμένων ημερών του 2015, στην ημερίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE στην Τράπεζα της Ελλάδος με θέμα τη διασύνδεση της ευρημάτων της οικονομικής και κοινωνικής έρευνας στην κυβερνητική πολιτική.
Ο κ. Γ. Θεοχαράκης, στενός συνεργάτης του Γιάνη Βαρουφάκη, στην παρέμβασή του, που χαρακτηρίστηκε από παντελή έλλειψη αυτοκριτικής και ζοφερά λόγια για τις αντιδημοκρατικές τάσεις των τροϊκανών, αναφέρθηκε στην κατάσταση πριν τον Ιανουάριο του 2015 ως «επαίσχυντη»: «η παρέμβαση των θεσμών στην ελληνική οικονομία και κοινωνία γινόταν με τη νοοτροπία του ανθύπατου», είπε.
Η συγκεκριμένη αναφορά προκάλεσε τη μήνη του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γιάννη Στουράνα, που ήταν ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά, για το μεγαλύτερο μέρος της θητείας της.
Στη δική του ομιλία λίγο αργότερα, ο κ. Στουρνάρας, με σκωπτική διάθεση και σαφώς ενοχλημένος, έκανε μία σύντομη αποτίμηση της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη.
Οπως είπε, ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της Πρώτης Φοράς Αριστερά «μετονόμασε την τρόικα σε θεσμούς και τους μετέφερε από τα υπουργεία στο Χιλτον».
Αναφερόμενος στο στενό συνεργάτη του πρώην υπουργού, είπε ότι «αμέλησε αναφερθεί στο κόστος» της διαπραγμάτευσης αυτής, «που ήταν τα 86 δισ. του τρίτου μνημονίου και οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων, που επιβλήθηκαν μετά την εκροή 45 δισ. σε καταθέσεις», τις οποίες προκάλεσε η «γενναία διαπραγμάτευση', όπως είπε ειρωνικά.
ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
Ο κ. Στουρνάρας αναφέρθηκε και στην ομιλία του Νίκου Θεοχαράκη που είχε προηγηθεί, επισημαίνοντας ότι όσα είπε είναι «ένα τέτοιο παράδειγμα κομματικοποιημένης πολιτικής, αφού χρημάτισα κι εγώ υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση την οποία χαρακτήρισε σχεδόν αποικιοκρατική στην κομματικοποιημένη ομιλία του».
Ωστόσο, πρόσθεσε ο διοικητής ότι ο κ. Θεοχαράκης «δεν μπόρεσε να παραδεχθεί ότι οι ''γενναίες διαπραγματεύσεις'' που διεξήγαγε μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη, οι οποίες οδήγησαν στην αλλαγή του ονόματος από τρόικα σε θεσμούς, και μετακίνησε την τρόικα από τα υπουργεία στο Χίλτον είχαν επίσης ένα κόστος».
Και συνέχισε τονίζοντας: Αν υποθέσουμε ότι αυτό που περιέγραψε ήταν τα οφέλη, το κόστος βεβαίως ανήλθε σε 86 δισεκ. ευρώ: Αυτό ήταν το τρίτο μνημόνιο και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν μετά από εκροές καταθέσεων ύψους 45 δισεκ. ευρώ.
«Και αυτοί οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων επιβλήθηκαν για να διαφυλάξουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα υστέρα από τις ''γενναίες διαπραγματεύσεις'' του κ. Θεοχαράκη και του κ. Βαρουφάκη. Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά είχα την υποχρέωση να πω τα πράγματα με το όνομά τους» επεσήμανε ο κ. Στουρνάρας.
Κλείνοντας υπογράμμισε πως «οι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ κατά την περίοδο της κρίσης μάς άφησαν μια πολύτιμη παρακαταθήκη: η ανάλυση των γεγονότων, η τεχνογνωσία και οι ακριβείς προβλέψεις είναι απολύτως αναγκαίες και δεν μπορούν να υποκατασταθούν από την πολιτική βούληση. Ευελπιστώ ότι αυτό το παράδειγμα δεν θα ξεχαστεί και ότι οι κυβερνήσεις στο μέλλον θα διακρίνουν πιο καθαρά την αναγκαιότητα και τα πλεονεκτήματα της ανεξάρτητης, εξωτερικής γνώσης και τεχνογνωσίας».